_____________________________
De Angelsaksische Missie
Audio-interview van getuige opgenomen januari 2010
Klik hier voor
de
videopresentatie
Begin van
het interview
BILL RYAN (B): Ik wil u dankzeggen voor het
feit, dat u naar voren bent gekomen met hetgeen voor mij onmiddellijk
duidelijk was, toen ik eenmaal uw geschreven ondervraging had gelezen
en zag dat u uiterst belangrijke informatie hebt, welke moet worden
medegedeeld. Het is onze taak bij Project Camelot om u te assisteren
bij het bereiken van mensen, die zich zodanig bewust zijn, dat ze
begrijpen wat u zegt, waarom het belangrijk is, en om het in
perspectief te plaatsen met de informatie waarover ze reeds beschikken.
Ter introductie van dit alles vraag ik me
af, of u bereid bent in de opname iets over uw achtergrond te
vertellen, over uw geschiedenis... over hetgeen waarvan u in het
algemeen denkt, dat het veilig is om iets mede te delen over de wijze
waarop u in de positie bent gekomen om de informatie te verkrijgen, die
u gaat rapporteren.
GETUIGE (W): Goed. Welnu, de
informatie die ik je reeds heb medegedeeld betreft volgens mij geen
aardverschuiving. Ik heb het gevoel, dat veel mensen dit al hebben
begrepen samen met de hoeveelheid informatie die reeds op het internet
wordt uitgebracht.
Indien er unieke feiten in de informatie
zitten, die ik je ga geven, waarvan ik het gevoel heb, dat ze moeten
worden medegedeeld, dan komt het, omdat de informatie uit eerste hand
komt en omdat het je vrij wordt gegeven, zodat degenen die het willen
gebruiken geïnformeerd worden. Ik denk dat dit mijn aanvangspositie is,
wat dit betreft.
Wat mijzelf betreft, ik heb lange tijd in
het leger gezeten en kreeg daarna een seniorenaanstelling in de Stad
Londen. In beide instituten kwam ik op vertrouwelijke wijze op de
hoogte met gebeurtenissen, die namens een groep mensen
in het geheim werden bekokstoofd -- ik kan niet zeggen, dat het namens
een land of een
gemeenschap was, want dat is in geen geval waar -- maar wel, dat het
zeker iets heeft te maken met een groep mensen met eigenbelangen, die
er met klem voor zorgen dat er een reeks gebeurtenissen gaan gebeuren.
Als ik er nu op terugkijk, kan ik heel
duidelijk zien, dat ze uitermate succesvol zijn in hetgeen ze doen. En
ik voel aan hetgeen ik weet, dat deze mensen niet veel tijd meer
hebben.
De tijdlijn, die ik ga beschrijven, is op
de een of andere manier... en dat is een geschikte naam, echt waar,
want een tijdlijn begint ergens en eindigt ergens. En deze mensen zijn
zich daarvan zeer goed bewust.
We komen nu in een kritieke tijd, waarover
iedereen op het ogenblik discussieert. Daarvan ben ik me goed bewust.
De
informatie echter die ik bijdraag, kan een paar zoden aan de dijk
zetten voor andere mensen, die dit voor zichzelf in overweging willen
nemen.
Wat de geloofwaardigheid ervan betreft, kan
ik je alleen zeggen, dat hetgeen ik je ga vertellen waarheidsgetrouw
is, hoewel veel mensen kunnen denken, dat het een perceptie is. Dat
vind
ik ook prima. Het is echter mijn ervaring geweest en die ervaring ga ik
je mededelen.
B: Ja. Het zou mooi zijn, als u
onderscheid kunt maken tussen informatie, die uit eerste hand naar u is
toegekomen, toen u met een paar van die mensen fysiek op bijeenkomsten
aanwezig was, en andere informatie die op een meer subjectieve wijze
naar u toekwam en die voor u erg betrouwbaar overkomt. Het is
belangrijk om de herkomst van de informatie te onderscheiden. Maar voor
u natuurlijk en voor veel andere mensen die dit lezen vormt het in
feite een samenhangend geheel. Goed?
W: Ja. Ik geloof, dat dit van belang
is. Volgens mij moet alles met elkaar samenhangen. Er zit natuurlijk
een subjectief element in; ik bedoel, dat kan ik niet ontkennen. Maar,
weet je, alles kan wel worden aangezien als subjectief, maar dit
materiaal wordt ook gezien vanuit het standpunt van een getuige. Ik
hoop, dat mensen uit de manier, waarop ik het ga beschrijven, kunnen
opmaken, welke de subjectieve gevoelens zijn, die ik erover heb, en dat
ze zelf
kunnen doordringen tot de kern van hetgeen gaande is.
B: Goed. Welnu, misschien zou u een
paar details kunnen geven over de groep waaraan u refereert. Heeft deze
groep een naam? Geeft deze groep zichzelf een naam? Kunnen andere
mensen, die dit lezen, deze groep herkennen tegen de achtergrond van
andere informatie?
W: Ik heb er zelf moeite mee gehad om
deze mensen te beschrijven. Ik heb hen wel eens een "Bende Broeders"
genoemd. Ik heb hen ook een "bovenregering" genoemd. Ik zou hen nog
andere namen kunnen geven, waarvan sommige geringschattend zijn, want
dat verdienen ze ook. [lacht] Maar de meest zinvolle manier om deze
mensen te beschrijven, zodat de lezers kunnen begrijpen wat ze zijn, is
hen een bovenregering te noemen, want dat is hetgeen waarmee ze zich
bezighouden.
B: Spreekt u hier over Britten,
of over internationale figuren?
W: De bijeenkomst, waarover ik later
iets zal zeggen, bestond helemaal uit Britten. Sommigen van hen zijn
zeer bekende figuren, die mensen in het Verenigd Koninkrijk
onmiddellijk zouden herkennen. Lezers uit andere landen zouden enig
onderzoek moeten doen, maar het zijn allemaal nationale figuren,
althans een
aantal van hen.
B: Zijn het politieke figuren, of
zijn ze afkomstig uit de "nobele klassen" om zo te zeggen?
W: Ja, er zitten een paar
aristocraten tussen en sommigen hebben een zeer aristocratische
achtergrond. Ik heb op die bijeenkomst één persoon geïdentificeerd als
gepensioneerd politicus. Twee anderen waren gepensioneerde figuren uit
de politie en één uit het leger. Ze zijn allemaal nationaal bekend en
ze zijn sleutelfiguren, die de huidige regering adviseren -- op dit
moment.
B: En voor zover het hier politieke
componenten betreft, dringt dit politieke component door tot beide
partijen?
W: Nee, dit seniorenpolitieke
component behoort tot de rechter vleugel in Britannië, de Conservatieve
Partij.
B: Goed. Voor de Amerikaanse lezers
kunnen we eraan toevoegen, dat dit overeenkomt met de Republikeinen.
W: Ja.
B: Goed. Het is dus een vertrouwelijke
groep, die in Britannië functioneert, zoals veel Amerikaanse lezers van
deze transcriptie deze bij overeenkomst zouden herkennen -- het lijkt
op de
Amerikaanse, geheime regering. U spreekt over politici achter de
schermen, die nog steeds erg veel invloed hebben en die banden hebben
met
de politie en het leger. Bestaan hier ook Amerikaanse militaire
relaties?
W: Ja.
B: Oh.
W: Een militair met aanzien, die nu
met pensioen is, maar die zich bezighoudt met het adviseren van de
regering.
B: Ja, ja. Weet u, of heeft u
gesprekken gehoord over enige deelname van authoriteiten uit de kerk of
het Vaticaan, of uit andere wereldreligies? Maakte dit onderdeel uit
van hun strategische planning voor al deze zaken?
W: Nee. Helemaal niet, maar ik weet
dat de Kerk van Engeland vooral medeplichtig is aan alles dat gaande
is, volkomen medeplichtig.
B: En u weet dit vanwege de hechte
relatie tussen senioren uit de Kerk van Engeland en de groep, die u in
de Stad Londen hebt ontmoet?
W: Absoluut. Je hoeft geen forensisch
onderzoeker te zijn om daarachter te komen. Dat speelt zich openlijk af.
B: Goed. Is dit fundamenteel
masonisch? [Eng: Free Masons; Ned: vrijmetselaars]
W: Jazeker. Daarover is geen twijfel.
Iedereen wordt in dat proces grondig onderzocht, in het masonische
proces, en daarna kunnen ze elkaar ontmoeten.
Dit is iets, dat mensen moeten begrijpen.
Er bestaan niveau's in de vrijmetselarij. Kijk, de meeste
vrijmetselaars
weten nergens iets vanaf. Zij zitten erbuiten en doen voor het grootste
deel goed werk en hebben het voordeel om tot een soort "club" te
behoren, als het ware. Maar het loopt allemaal door diverse niveau's
heen. Sommigen noemen het "graden" of wat dan ook. Maar het is een
systeem van Wie is Wie. Dat wil zeggen, wie kun je vertrouwen, wie kun
je bij elkaar zetten, wie houdt de macht vast, en wie ziet ernaar uit,
dat hij meer macht naar zich gaat toetrekken.
Deze mensen trekken elkaar aan en komen bij
elkaar, omdat ze allemaal hetzelfde doel dienen. Maar het is niet
precies een masonisch doel, weet je wel. Het is iets, dat erop lijkt,
maar het is niet hetzelfde.
B: Kunt u zich nader verklaren?
W: Nou, volgens mij kun je dit het
beste zo uitleggen. Vrijmetselarij, voor zover ik weet, is slechts een
middel voor deze mensen. Hiermee zijn ze in staat om in stilte bij
elkaar te komen, in het geheim, achter gesloten deuren, om elkaar te
leren kennen, om zich veilig en geborgen te voelen, terwijl ze in
vertrouwen weten, dat hetgeen in deze bijeenkomsten wordt besproken
niet verder komt dan die bijeenkomsten zelf. Dit is dus dat masonische
element, maar het dringt door tot op een totaal ander niveau.
De bijeenkomst waarover ik spreek bestond
uit mensen, die ik niet tot een aanzienlijk niveau reken -- altans
niet van voldoende belang voor mij op dat moment -- want ze bespraken
zaken, die
reeds waren overeengekomen, die waren voorbereid en gedicteerd. Ze
kwamen bijeen
om informatie uit te wisselen, om erachter te komen hoe goed het
allemaal ging en wat allemaal nog nodig was om op schema te blijven.
B: Er waren dus zaken reeds besloten
op een hoger niveau dan dit. Is dit wat u wilt zeggen?
W: Dat was heel duidelijk. Uit
hetgeen ik hoorde kon ik afleiden, dat dit geen groep was die
beslissingen maakte. Het was een actiegroep. Dit waren mensen, die af
en toe bij elkaar moesten komen om samen te overleggen wat er moest
gebeuren, of wat reeds was gedaan, en wat nog gedaan moest worden.
Daarna gaan ze uit elkaar en doen wat ze moeten doen in het vervolg van
deze
bijeenkomsten.
B: En u heeft één bijeenkomst
bijgewoond?
W: Eentje maar.
B: In welke hoedanigheid hebt u deze
bijeenkomst bijgewoond?
W: Door stom toeval! Ik dacht dat het
een normale, driemaandelijkse bijeenkomst was, omdat ik op de
emaillijst keek, waarop bekende namen stonden en waarvan ik er een was.
Maar omdat ik op dat moment een seniorenpositie in de Stad vervulde,
dacht ik, dat het heel gewoon was dat ik voor deze soort bijeenkomst
werd aangemerkt.
Maar toen ik naar die bijeenkomst ging,
bleek dat het niet op dezelfde plek was als voorheen. Het was een plek
voor een livreigilde, en dat is nogal ongebruikelijk, maar niet
ongebruikelijk genoeg om me af te vragen waarom. Ik ging naar de
bijeenkomst, maar het was niet de bijeenkomst die ik had verwacht. Ik
geloof dat ik werd uitgenodigd... vanwege de positie die ik had en
omdat ze dachten, dat ik één van hen was, evenals zijzelf.
B: Dus u werd eraan toegevoegd, omdat
ze u
reeds kenden. Men zag u aan als een veilig paar handen op één buik.
W: Absoluut, ja. Ik was een veilig
paar handen. Ik was een doener. Ik was een van degenen, die op mijn
niveau binnen de organisatie dingen voor elkaar kreeg.
B: Ik snap het.
W: Daarvoor zagen ze me aan. Veel
mensen kenden me al enige tijd, zelfs de meest seniore figuren binnen
die groep. Ik bedoel, we tutoyeerden elkaar, dat soort dingen. Ik werd
ook regelmatig gevraagd voor uiteenlopende gelegenheden, sociale
functies en dat soort zaken, waar ik een aantal van hen heb leren
kennen en waar zij mij hebben leren kennen.
Het was dus allemaal heel ongedwongen,
nogal professioneel, niets ongewoons, hoewel er bij mij een kwartje
viel, toen ik hoorde waarmee ze bezig waren, wat ze van plan waren en
welke beslissingen ze maakten, die ik grotendeels heb veronachtzaamd. Het lijkt raar te
zijn, maar er was een deel in mij, dat niet wilde weten wat daar gaande
was.
B: Wilt u zeggen, dat de mensen, die
deze specifieke bijeenkomst bijwoonden, u grotendeels bekend waren en
dat u eerder met hen andere bijeenkomsten had bijgewoond, maar dat deze
bijeenkomst anders was, omdat hij zich op een andere lokatie met een
andere agenda afspeelde, hoewel de afgevaardigden van de bijeenkomst
grotendeels deel uitmaakten van dezelfde groep? Is dat wat u wilt
zeggen?
W: Nee, dat bedoel ik niet. Ik kende
de meeste gasten op de bijeenkomst, maar niet allemaal. Er waren
ongeveer 25-30 mensen op de bijeenkomst. Het was nogal informeel, weet
je wel, mensen die elkaar leren kennen en die elkaar weer terugzien,
zoals dat gaat. Dit was allemaal niet ongebruikelijk. Maar dat werd het
wel, toen er onderwerpen werden aangesneden. Op dat moment begon ik me
te verbazen over hetgeen werd gezegd.
B: Was het een formele bijeenkomst
aan een tafel met een voorzitter, schrijfblokken, glazen water, en dat
soort zaken?
W: Nee, helemaal niet. Er werden geen
notities gemaakt -- hemaal niets. Het was een echte bijeenkomst achter
gesloten deuren, waar mensen met elkaar zaken bespraken, waar sommigen
het publiek toespraken en uit de doeken deden wat hen bezighield, waar
ze overgingen op andere onderwerpen, waarvan ze dachten dat het voor
hen van belang was.
Ze omschreven hetgeen ik alleen kan
benoemen als de "tijdlijn van gebeurtenissen", waarop ze hadden
geanticipeerd, die op koers moest liggen, en waarover ze een heleboel
zorgen hadden, omdat
hij niet op koers lag. En datgene wat moest gebeuren in de tijdlijn,
dat niet was gebeurd, en welke acties moesten worden ondernomen om te
zorgen, dat het wel zou gebeuren.
Hier begonnen de zaken helemaal
surrealistisch te worden, want ik was nooit eerder in het gezelschap
van mensen geweest, die over zulke zaken spraken.
Welnu, de groep mensen, die ik het beste
kende, degenen die het werk in de Stad doen, behoren tot diverse goed
bekende financiële commissies; sommige ervan zijn zeer uiteenlopende
commissies, maar ze behoren allemaal tot dezelfde organisatie. Deze
mensen blijven ongezien. De meeste mensen weten niet wie ze zijn. Ik
ken ze wel. Ik ken hen van gezicht, ik ken hen van naam. Ik ken hen
door hetgeen ze doen.
Het waren die andere figuren, die daar op
dat moment waren, die me verbaasden. Drie anderen in het bijzonder. Er
waren meer mensen daar, die op hun niveau zaten en die ik niet echt kon
thuisbrengen, maar drie ervan waren van belang, zeker.
B: Wanneer was die bijeenkomst? Laten
we er een datum aan geven.
W: We hebben het over 2005. Het was
na de algemene verkiezing van mei, toen Blair opnieuw was gekozen. De
bijeenkomst had met zekerheid ergens in juni van dat jaar plaats.
B: Is het goed, dat we op de band
zetten, dat het in juni was?
W: Juni 2005 is goed. Ja.
B: Prima. Nu vraag ik me af, of u uit
de doeken kunt doen wat op die bijeenkomst werd besproken.
W: Zoals ik zei, ik was nogal verrast
om het aantal mensen te zien dat daar was. De bijeenkomst betrof
verscheidene gesprekken die over verscheidene onderwerpen of zaken
gingen, die op dat moment met de wereld gebeurden. Er was dus een
flinke discussie over de veiligheid in het land. Eén van die drie
sleutelpersonen daar, heeft nu hierover de leiding... die houdt zich
hiermee bezig. Hij zit daar nu. Hij zit nu op die positie.
Het grote onderwerp op dat moment was Irak.
Dat
stond op hun agenda, maar verrassend genoeg werd er ook heel veel
gesproken over Iran. Datgene, wat me verbaasde en waarvan ik mijn
wenkbrauwen optrok, was de openlijke
mededeling -- dit werd gezegd door mensen die lekker met elkaar zaten
te keuvelen zonder te strijden of te schreeuwen, die gezellig zaten te praten -- over
de Israëlische weerwil om Iran aan te vallen en tot een gewapende actie
over te halen. Daarvan gingen mijn nekharen overeind staan.
Het leek erop, alsof de Israëlische
regering onderworpen was aan hetgeen hier gaande was en dat het een rol
moest spelen, die buiten de Israëlische grenzen werd gedicteerd. Een
jaar later heeft Israël de door Iran gesteunde bases van de Hezbollah
in Libanon aangevallen.
Daarna kwam het tweede onderwerp naar
voren, dat
ik me heel goed kan herinneren. Men had het over de Japanse weerwil om
een ravage in de financiële sector van China aan te richten.
Ik kon echt niet begrijpen waarom men
daarover sprak en waarom dat van enig belang was. Datgene wat ik eruit
opmaakte was, dat de Japanse regering, of degenen in Japan, werden
gedwongen of opgedragen om iets te doen, dat de Chinese vlucht naar
monetaire macht zou doen stranden of vertragen.
Er werd vermeld, dat China te snel groeide
en dat de voornaamste begunstigde van die groei het Chinese leger was,
dat grotendeels werd gemoderniseerd met het geld, dat ze uit de
wereldmarkt haalden.
En toen... en hier kan ik niet anders dan
subjectief worden, Bill. Want ik herinner me, dat ik op dat moment
helemaal ziek werd van hetgeen werd besproken en me grote zorgen maakte
over hetgeen werd gezegd.
Ik zat aan de rand van dat gezelschap en
ik kon de angst in mezelf naar boven voelen komen, want deze zaken
werden voor de vuist weg besproken. Dit werd aan niemand bekend gemaakt. Dit waren zaken,
waarvan ze alles al afwisten.
Toen werd er openlijk gesproken over het
gebruik van biologische wapens, waar en wanneer ze moesten worden
ingezet. En het tijdstip. Het tijdstip schijnt altijd van cruciaal
belang te zijn.
Daarna kwamen er meer gesprekken rond de
manier, waarop Iran militair moest worden betrokken om het gewenste
militaire antwoord aan China
te ontlokken.
Er bestond een duidelijke verwachting, dat
ze Iran tot een vorm van gewapend conflict met het
Westen konden prikkelen, waarbij China Iran te hulp zou komen. Met
behulp van deze
provokatie zou hetzij China dan wel Iran een of ander strategisch
kernwapen inzetten.
Zoals ik zei, deze mensen waren niet
degenen, die de beslissingen maakten. Ze bespraken iets dat reeds was
voorbereid, dus ze wisselden eenvoudig hun informatie onder elkaar uit.
Naarmate deze gesprekken zich ontwikkelden werd het duidelijk, dat de
centrale kwestie van deze bijeenkomst was, wanneer de ballon
zou worden opgelaten -- wanneer dit allemaal zou gaan gebeuren.
Andere gesprekken centreerden zich rond het
afhandelen van financiën, hulpbronnen, bescherming van vermogens en
eigendommen, de controle over deze bezittingen, en het naar binnen
loodsen van externe bezittingen. Ik kan met je door de kettingreactie
van
gebeurtenissen gaan, Bill, als je wilt.
B: Ik zou heel blij zijn, als u er zo
gedetailleerd mogelijk, als u denkt dat mogelijk is, op kunt ingaan.
W: Goed. Welnu, zoals ik eerder zei,
ze wilden hetzij de Chinezen dan wel de Iraniërs schuldig laten worden
aan
het eerste gebruik van kernwapens om daarmee het volgende stadium te
kunnen rechtvaardigen.
Ik heb er reeds aan toegevoegd -- en dit is
met veel geruchten vervlochten, dus het kan niet worden bevestigd, maar
mijn informatie, die uit deze bijeenkomst naar voren is gekomen,
alsmede
die uit andere bronnen, geeft duidelijk aan -- dat de Iraniërs op dit
moment inderdaad een strategisch nucleair vermogen hebben. Ze zijn dit
niet aan het ontwikkelen. Ze
hebben het al.
B: Sommigen zeggen dat ze het
misschien van de Russen hebben gekregen. Heeft u daarover enig idee?
W: Volgens mij is het afkomstig van
de Chinezen.
B: Van de Chinezen... oh.
W: Dat komt, omdat de Chinese
technologie al heel lang in hun raketsystemen wordt gebruikt. Ze
krijgen ook rakettechnologie van de Russen, maar dit zijn voornamelijk
afweersystemen van de grond naar de lucht, dat soort dingen --
defensieve wapens. Strategische raketwapens is technolgie, die ze van
China krijgen.
B: Heeft u ervaring met dit onderwerp
vanuit uw eigen militaire achtergrond?
W: Ja.
B: Dit betekent dan, dat u in de
bijeenkomst deze informatie hoorde met uw militaire pet op, met uw
militaire ervaring, en kon begrijpen waarover ze strategisch en
tactisch spraken en waarom.
W: Oh, absoluut. Ik had er zelfs
tussenin kunnen springen en hun terminologie kunnen verbeteren, want
volgens
mij hadden ze het verkeerd, maar ze probeerden het zo goed mogelijk te
omschrijven.
B: Goed.
W: Dus ja, ik heb diepgaande kennis
over die soorten wapens en wapensystemen in het algemeen.
B: Wapensystemen in het algemeen;
zeker. Goed. Laten we teruggaan naar het punt, waar we zijn gebleven.
Dit was een voetnoot, waarin u zei stellig van mening te zijn, dat Iran
in feite beschikt over een huidige nucleaire capaciteit.
W: Ja, als ik dit nog kan zeggen,
Bill, voordat ik het vergeet... het is een gerucht in die zin, dat er
in die discussie niet werd gezegd, dat Iran ze niet heeft. Het gesprek had de
neiging ervan uit te gaan, dat de Iraniërs dat soort wapen hebben en niet hebben. Ik denk dat
daar het onderscheid gemaakt zou zijn -- indien ze ze niet hadden. Er
werd niet gesproken over het feit dat ze ze NIET hebben. Uit het
gesprek bleek, dat ze zulke wapens reeds in hun bezit hebben.
B: Ik begrijp het. Ik wil u niet van
uw appropos afbrengen, maar hier ligt een potentiële analogie met de
situatie in Irak, toen westerse regeringen en militairen -- of ze nu
werkelijk van de waarheid op de hoogte waren of niet -- het publiek met
stelligheid voorhielden, dat het Irakese leger een veel grotere
capaciteit had, dan in werkelijkheid het geval was. Is het mogelijk,
dat
hier een illusie in het spel is met betrekking tot de capaciteit van
Iran? Of denkt u dat ze echt wisten, wat de Iraniërs hebben en waartoe
ze in staat zijn?
W: Het maken van een vergelijking met Irak
is vanzelfsprekend. Maar in deze context denk ik dat het misleidend kan
zijn.
De dekking die Irak kreeg tijdens de Oorlog
Iran-Irak kwam voornamelijk uit het Westen. En onder het "Westen"
moeten we ook Israël verstaan. Dus de mogelijkheid dat Irak een
kernwapen krijgt, dat ze niet zelf hebben gemaakt, maar dat werd
geïmporteerd, zou heel gering zijn.
De andere zijde van de medaille is Iran.
Iran wordt onafgebroken door China gedekt en dan later door de Russen.
Maar ook door andere landen. De militaire markt is heel open van aard
en daartoe
behoren zelfs de Fransen, die hun wapens op zeer onafhankelijke wijze
exporteren waar ze maar kunnen.
B: Ja.
W: Zelfs tegen de regels van
conventies in, die bestaan over wapenleveranties naar het buitenland.
Maar dit voert te ver. We spreken over een land dat gedurende de
revolutionaire periode heel goed is gebruikt
door een ander land, terwijl ze werden beschouwd als een vijand van
alle westerse landen en ook van de Golfstaten.
B: Bedoelt u, verwijst u naar Iran
dat is gebruikt door China?
W: China. Ja. Ze gebruiken elkaar
natuurlijk. De economie van China rijst de pan uit. Ik weet niet of het
zijn hoogtepunt heeft bereikt of niet, maar hierover heb ik het niet.
De hoeveelheid wapens en het niveau van technische deskundigheid, die
Iran van Chinese militairen krijgt... ik kan me niet voorstellen, dat
er niet in ieder pakket dat naar Iran gaat een kernwapen zit, of dat nu
valt onder de directe controle van de Iraanse Revolutionaire Garde of
gezamenlijk onder die van de Iraniërs en de Chinezen. Daarover is geen
zekerheid.
Maar ik ga even terug naar hetgeen ik
eerder zei, dat de aanname op die bijeenkomst was -- en dat was
overduidelijk -- dat de Iraniërs zulke wapens in hun bezit HEBBEN, want
het tegendeel werd niet beweerd.
B: Begrepen. En datgene wat u nu gaat
bespreken is de manier, waarop deze samenwerking tussen Iran en China
gebruikt gaat worden als middel om bij China te komen, want China is het
belangrijkste doelwit. Klopt dat?
W: Dat klopt. China is het
belangrijkste doelwit geweest sinds tenminste het midden van de jaren
'70. En nogmaals, deze informatie komt via derde partijen, dus ik kan
je geen direct bewijs uit de eerste hand leveren, maar het is altijd
China
geweest. Het was altijd China, die in deze tijdlijn de grote jongen
was.
B: Mm hm.
W: Op dit moment zitten ze achter
China aan en het gaat erom, hoe ze het scenario creëren en gaan
opleggen, waarin deze soort... nou ja, het wordt oorlog, Bill. Er komt
oorlog. Hoe moet je dit realiseren en hoe kan het aan iedereen hier in
het Westen geloofwaardig worden gemaakt?
De manier waarop het geloofwaardig wordt
gemaakt is met behulp van een staat als Iran, die wordt gebruikt als
zondebok en die een kernwapen gaat gebruiken om een uitwisseling tot
stand te brengen.
B: De hele rechtvaardiging hiervan is
dan om China in een oorlog te lokken, maar om welke reden dan?
W: China komt dan heel snel Iran te hulp.
We hebben het dan over de "Wegen naar Jerusalem", als het ware. Je
moet dan ook niet versteld staan, dat de Chinezen hun eigen "Weg naar
Jerusalem" hebben, om zo te zeggen, want dat is de plek waar de olie
zit -- hun levensader -- en van daaruit kan hun macht zich veel verder
uitbreiden, dan waar het zich op dit moment bevindt.
B: Ik heb even niet begrepen wat u
met Jeruzalem bedoelde. Was
dat een metafoor, toen u het over Iran had?
W: Ja, het was mijn beeldspraak.
Ofschoon ik het niet eerder heb genoemd, weet je, ze praten over "de
weg naar Jeruzalem", als het ware. Figuren zoals Benjamin Netanyahu
gebruiken die uitdrukking dikwijls. Obama heeft hem gebruikt. De
Chinese president heeft hem in feite geloof ik ook gebruikt. Hu Jintao
is zijn naam. Ze hebben deze metafoor in feite gebruikt.
B: Dat wist ik niet.
W: Ja, dat hebben ze zeker. Daar ligt
de weg. Ligt hij door Teheran de ene kant op? Of ligt hij wéér door
Teheran de andere kant op?
B: Dus u gebruikt hem voornamelijk
als metafoor voor een gewenst doel, iets dat wordt bereikt?
W: Dat is juist.
B: Dus u zegt, dat er een
langetermijnplan klaar ligt, dat al een hele tijd eerder was voorbereid
om een situatie te creëren, om het schaakbord op te zetten, het
schaakbord van de wereld, met het doel dat er oorlog met China moet komen. Dit zegt u dus?
W: Ja, in een notendop. Je snapt het.
Het betreft een hele reeks gebeurtenissen, waarvan er al een aantal
zijn verwezenlijkt. En nogmaals, ik kan alleen benadrukken, dat tijd
een criterium schijnt te zijn.
B: Welke dingen zijn gebeurd en welke
gaan er nog gebeuren en hoe ziet het plan eruit, waarvan ze alles
willen laten gebeuren, als alles zou gebeuren zoals ze het willen?
W: Nou, het plan is om de lont weer
eens in het Midden-Oosten aan te steken op een manier, die voorgaande
conflicten in het Midden-Oosten op een speelplaatsruzietje doen lijken.
Hierbij worden kernwapens gebruikt en
nogmaals, de bedoeling is om een atmosfeer van chaos en extreme angst
te creëren, niet alleen in het Westen, maar in de hele wereld, en om --
zoals ik heb gezegd -- verenigde, totalitaire, westerse regeringen te
installeren. Om dit te laten plaatsvinden, moet China er politiek en
sociaal tussenuit worden gehaald.
B: Dus wat ze hier gaan doen is, ze
vangen twee vliegen in één klap. Ze gebruiken dit als een
rechtvaardiging om -- wat men op het internet heeft genoemd -- Een
Wereldregering te installeren, maar dan zonder China. U spreekt over de
westerse landen in een gesloten bondgenootschap tegen deze nieuwe
bedreiging.
W: Het zijn specifiek de westerse
landen, maar ik denk dat we Japan hier ook moeten bijrekenen.
B: En Rusland? Waar staat Rusland
ergens?
W: Ik geloof dat Rusland een speler
is, maar ik heb er geen bewijs voor. Om de een of andere reden krijgt
Rusland hier geen kans. Ik veronderstel, dat de Russische regering van
dit moment twee handen op één buik is met de overheersende spelers hier
in het Westen.
B: Hm. Dus u zegt, dat Rusland in de
bijeenkomst, waar u aanwezig was, niet als een grote factor werd
aangemerkt.
W: Nee, helemaal niet. De enige
manier, waarop het ter sprake kwam was, dat het hele idee bestaat uit
het creëren van een chaotische toestand in de hele wereld. Het zou
betekenen, dat er later gebruik zal worden gemaakt van biologische
wapens, grootschalige voedseltekorten, hetgeen kwetsbare landen in de
hele wereld zal aantasten, gevolgd door massale sterfte en ziekte.
De enige keer dat Rusland hier werd
genoemd, was heel vreemd en ik kan het niet verklaren, maar misschien
kan iemand anders dat. Ik kan hier echt niet uitkomen. Maar in die
bijeenkomst werd gezegd, "om te veroorzaken dat het Chinese leger
Oost-Rusland aanvalt". Nou, ik kan dit niet inschatten en ik weet ook
niet waarom dit in de bijeenkomst werd vermeld. Ik weet het eenvoudig
niet.
B: Goed. Dus om even terug te komen
op hetgeen ik een minuut geleden zei over twee vliegen in één klap.
Het ene doel is dus om een verenigd bondgenootschap van westerse landen
te vestigen met een soort van totalitaire "noodbasis" vergezeld van een
aspect van zware controle. En het andere aspect is in feite om het vuur
van deze oorlog aan te steken, hetgeen zal resulteren in allerlei chaos
en waarschijnlijk ergens een enorm aantal mensen dat gaat sterven.
W: Ja.
B: De Chinese bevolking? Of iedereen
op de planeet? Is dit een onderdeel van het bevolkingsreductieplan? Wat
hebben ze daarover gezegd?
W: Nou, er werd gesproken over het
gebruik van biologische middelen, die werden omschreven als griepachtig
en die zich als een lopend vuur zouden verspreiden. Welnu, dit hebben
ze niet op die bijeenkomst besproken, maar nu weet ik, dat dit de
mensen genetisch zal aanvallen, dus niet iedereen tegelijk. Hoe dat
gaat gebeuren... ik ben geen geneticus, dus ik weet het echt niet. Je
kunt alleen aannemen, dat het op de een of andere manier is gekoppeld
aan het DNA.
B: Mm hm.
W: En de verschillen die in het DNA
worden aangetroffen. Deze verschillen zijn geïdentificeerd en die
virussen kunnen iemand doden en heel snel.
B: Dus die virussen hebben een
genetisch doelwit. Is dat hetgeen u zegt?
W: Ja.
B: Zijn ze genetisch gericht op een
type ras, of zelfs nog specifieker dan dat?
W: Een type ras. Daarvan ben ik heel
zeker. Ze praten over het laten uitsterven
van een compleet deel van het menselijk ras en dat doen ze op een
genetisch wijze.
B: Echt waar? Hebben ze dat in die
bijeenkomst gezegd, met die woorden?
W: Niet precies. Dat zijn mijn
woorden. Maar dit is de manier waarop het werd vermeld en dit herinner
ik me ervan en hoe het naar buiten kwam en hoe ik het heb
geïnterpreteerd.
B: Okay.
W: Maar daar heeft het heel zeker
naar verwezen.
B: Hebben ze het gehad over de reden
waarom de Chinezen er tussenuit moesten, omdat ze een ongemakkelijk
grote groep vormen, die geen bal speelt met de globale plannen? Of
praten ze hierover als excuus om de hele wereldbevollking uit te
dunnen, inclusief die van de weterse landen?
W: Ja, dat is een goede vraag. Voor
zover ik het kan overzien, is dit een hypothetische vraag. Nogmaals, ik
kan je er geen antwoord op geven. Mijn persoonlijke mening is, dat het
er zeker naar uitziet, dat dit een uitdunning van de wereldbevolking
betreft. Deze moet worden teruggebracht tot een beheersbare omvang,
zodat die regering, die er gaat komen, de macht kan behouden. Anders
zou dat niet lukken.
Nu ik erover spreek, word ik er ziek van,
echt waar. Ik word er zo ziek van, dat ze zoiets gaan doen; dat er
zelfs over zulke dingen wordt gesproken. Ze gaan de bevolking
terugdringen tot hetgeen zij koelbloedig zien als een "hanteerbaar
niveau".
B: Kunt u in die bijeenkomst, die u
hebt bijgewoond, een aanwijzing geven voor de niveau's, of de
aantallen, of de percentages, of iets tastbaars, dat u zich kunt
herinneren?
W: Ja. Ze spreken over de helft.
B: Grote goedheid. Dat zijn veel
mensen.
W: Ja, dat is het zeker.
B: Goed.
W: Dat brengt het aantal terug op de
helft.
B: Dat is dan meer dan de Chinezen.
Dat beantwoordt die vraag, of niet?
W: Nou, in een nucleaire uitwisseling
-- en ik geloof dat er een beperkte nucleaire uitwisseling gaat komen
-- komt een soort van staakt-het-vuren. Daarover werd gesproken. Ze
anticipeerden op een snelle wapenstilstand, maar niet voordat er
miljoenen waren gestorven, voornamelijk in het Midden-Oosten.
Dus we hebben het hier waarschijnlijk over
Israël. De bevolking van Israël wordt eraan opgeofferd. Ook plaatsen
zoals Syrië, Libanon, mogelijk Irak, in ieder geval Iran, weet je wel,
de steden en de hoofdsteden, energiecentrales, dat soort dingen. Dan
komt er een wapenstilstand, voordat het tot een volledige uitbarsting
komt.
B: Een staakt...? Nee maar. Sorry,
dat ik u in de reden val, mijn excuses. Een wapenstilstand, voordat het
tot een volledige uitbarsting komt?
W: Ja, het is een soort pokerspel,
waarin ze al weten welke handen worden uitgespeeld. Ze weten wat er
wordt uitgespeeld. Ze weten dat het scenario kan worden uitgespeeld en
dat het scenario weer kan worden beëindigd met een wapenstilstand. Dus
dan hebben we de wapenstilstand en tijdens die wapenstilstand gaan
gebeurtenissen pas echt van stapel lopen.
B: Weet u ook hoe?
W: Ja. Dan worden biologische wapens
ingezet.
B: Oh...
W: Dit creëert de condities waarin
biologische wapens kunnen worden ingezet. En dan moet je je een wereld
voorstellen, nu een post-nucleaire oorlog, of een beperkte nucleaire
oorlog, in chaos, financiële ineenstorting, en totalitaire regeringen
die worden geïnstalleerd.
B: En ontzettend veel schade aan de
infrastructuur.
W: Mensen die in totale angst en
paniek leven -- dit is het volgende wat gebeurt. Je hebt een
scenario... en hierover werd weer gesproken en ik kan in details treden
over de manier, waarop mensen beter beheersbaar worden zonder dat
iemand
naar voren komt en zegt wat er gaat gebeuren, want hun eigen veiligheid
is nu stevig in handen geplaatst van degenen, die zeggen dat ze de zaak
het beste kunnen beschermen.
En in de chaos, die voortvloeit uit een
post-nucleaire uitwisseling, worden die biologische wapens ingezet op
een manier, waarop er geen structuur en geen vangnetten meer zijn om
deze vorm van biologische aanslag op te vangen.
En ik moet erbij vertellen, voor degenen
die dat niet weten, dat biologische wapens even effectief zijn als
kernwapens; het kost alleen wat meer tijd -- dat is alles.
B: Ja. Is het inzetten van
biologische wapens, dat volgt op de wapenstilstand, iets dat heimelijk
gebeurt, waarbij mensen plotseling ziek worden zonder dat iemand weet
waar het vandaan komt? Of is dit een openlijk gebruik van een wapen,
dat heel duideljk zichtbaar is?
W: Ik denk niet dat dit openlijk zal
gebeuren, want de Chinese bevolking zal door de griep worden getroffen!
Dus er komt een wereldwijde griepepidemie, misschien, waarvan één land
zoals China -- of China, omdat China is genoemd -- het meest heeft te
lijden.
B: Goed. Maar als u een Chinese
militaire opperbevelhebber zou zijn, wat zou u dan doen in een
dergelijke situatie? U zou waarschijnlijk een wraakactie ondernemen.
W: Ja inderdaad. Het soort wraakactie
die de Chinese strijdkrachten kunnen leveren is niet dezelfde als die,
welke in het Westen wordt aangewend. Het soort wapens die het Westen
kan gebruiken overstijgt heel, heel snel alles, dat op dit moment
binnen het technologische vermogen van de Chinese strijdkrachten ligt
-- hoewel ze beter worden naarmate de tijd vordert.
Maar wanneer ik het heb over China, spreek
ik over het Volksbevrijdingsleger, het Volksleger, dat heel snel
mobiliseert en dan praat je over massabewegingen van troepen op de een
of andere manier in zones, waar ze zich met hun ambtgenoot in
verbinding kunnen stellen.
Maar in dit type uitwisseling, die nucleair
gaat worden... daarom zei ik meteen aan het begin... er komt om te
beginnen een conventionele oorlog, daarna gaat het snel over op
nucleair met hetzij Iran, of de Chinezen worden geprovoceerd om het
eerste te gebruiken, want die zullen niet in staat zijn zich in de
positie te bevinden dat ze zich behoorlijk kunnen verdedigen tegen
datgene, wat het Westen conventioneel kan aanleveren zonder als eerste
nucleair te gaan.
B: Goed. Dus de Chinezen worden
verplicht zich in een preventieve aanval te begeven.
W: Ja, al hun opties zullen van hen
worden weggenomen... de vergeldingsopties zullen heel snel van hen
worden weggenomen en ze zullen geen tijd hebben zich te herstellen.
B: Goed. Wat u daar beschreef, was de
situatie vóór de wapenstilstand, wanneer China zou worden geprovoceerd
om kernwapens te gebruiken.
W: Ik denk, dat je het beste hiernaar
kan kijken in stadia. We praten hier dus over een soort conventionele
oorlog; die oorlog produceert dan het gebruik van een kernwapen, hetzij
door de Chinezen, dan wel door de Iraniërs.
B: Okay.
W: Waarschijnlijk eerder door Iran om
te zorgen dat het niet verder gaat. Dan hebben we het over een
uitwisseling van wapens en daarna een wapenstilstan, voordat we iets
krijgen, dat niet langer beperkt blijft tot een geografisch gebied.
B: Hoe ziet dat eruit? Wordt dit
wereldwijd? Spreekt u bijvoorbeeld van kernwapens op Amerikaans
grondgebied, in Europa, enzovoort?
W: Nee. Een wereldwijde kernoorlog
werd niet genoemd.
B: Okay.
W: Het was zuiver geografisch,
Midden-Oosten.
B: Goed. Dus eigenlijk gaan een
aantal mensen hiernaar verwijzen als de oorlog van Armageddon, de
oorlog die is voorspeld.
W: Ja, dat klopt. Voor degenen die er
op deze manier naar kijken, weet je, is deze tijd zeker een hoogtepunt,
waarin dit soort dingen gaan gebeuren. Maar waarschijnlijk niet op e
manier waarop ze dachten, want ik kan dit niet vaak genoeg benadrukken:
mensen worden in het algemeen tot een dermate staat van paniek en angst
gedreven, dat ze overal een sterke regering willen hebben.
Ze zullen dat geen totalitaire regimes
noemen; het zullen militaire regeringen zijn, waarbij de burgerregering
nog steeds bestaat, maar dan in een overbodige modus. De militairen
zullen de baas zijn op dezelfde manier als de generaal in Afghanistan,
of voorheen in Iraq. De dienstdoende generaal neemt het strijdtoneel
over. Hij geeft de commando's.
Dus we moeten ons voorstellen dat het
hetzelfde wordt als in een land, waar je een militair gebaseerde
burgerregering hebt, die de baas is, met een zogenaamd gekozen regering
die praktisch overbodig is. De militair gebaseerde regering biedt
veiligheid aan de bevolking, die in deze landen wonen en die nog
onderhevig moeten worden aan deze vorm van aanslagen.
B: Wanneer gaat deze reeks
gebeurtenissen plaats vinden, voor zover u weet?
W: Zo goed als ik weet... 18 maanden.
Het gebeurt zeker vóór 2012.
B: Okay.
W: Of rond 2012, ergens in dat jaar.
B: Welnu, iemand die dit leest zal
zich afvragen, "Oh, dus hierover hebben ze zitten praten in 2005. Hoe
kun je nu weten, dat dit plan nog steeds van kracht is, dat dingen niet
radikaal zijn veranderd, dat ze het niet compleet hebben verlaten, dat
er niet een grote ommekeer is geweest, of dat ze opeens het licht
hebben gezien?" Wat maakt u er zo zeker van dat dit nog steeds actueel
is?
W: Vanwege de gebeurtenissen, die
sinds 2005 hebben plaats gehad. Dat is volgens mij de meest
logische manier om ernaar te kijken. We hebben al een zogenaamde
financiële ineenstorting gehad. Het was helemaal geen ineenstorting.
Het was een centralisatie van financiële macht. Dat is er
gebeurd. Dat is zeker in de Verenigde Staten gebeurd. Het is hoogst
waarschijnlijk gebeurd in het Verenigd Koninkrijk. Het is hoogst
waarschijnlijk gebeurd in Frankrijk en in Duitsland. Dus alle
sleutelfiguren in de westerse wereld hebben hun financiële vermogen
gecentraliseerd.
B: Werd hierover in de bijeenkomst
gesproken?
W: Ja! Het heeft nogal een groot deel
van die bijeenkomst in beslag genomen om te praten over hoe het ging
gebeuren. Stel je even voor waar de bijeenkomst heeft plaats gehad
-- in de Stad Londen. De Stad is de financiële as van de
wereld, zonder
enige twijfel.
B: Dus wat u dan zegt is, dat al deze
dingen zijn gebeurd volgens hun uitvoering van dit plan.
W: Dat is juist -- en alle
voorbereidingen die gemaakt moeten worden, voordat dit type conflict
plaats vindt, zijn eveneens reeds voorbereid.
B: Zoals wat? Waar verwijst u naar?
W: Welnu, je hebt het over
sleutelfiguren die het overnemen. Laten we hiervoor eens een goed
voorbeeld nemen, want dit is iets waarvan de meeste mensen in het
Verenigd Koninkrijk zich waarschijnlijk niet bewust zijn, namelijk dat
de Britse industrie van de persoonsbeveiliging ongeveer 500.000 mensen
in dienst heeft, hetgeen er veel meer zijn dan die in het leger van het
VK zitten. Het leger van het VK is veel kleiner. Het leger van het VK
telt maar een paar honderdduizend mensen. We hebben het over 500.000
mensen die werken in de sector persoonsbeveiliging op dit moment.
Welnu, vóór 2005 was daarvoor geen
regulering. Er bestond geen training. Er bestond geen uniformiteit voor
die kracht. Maar achter de schermen -- en dit is iets waarvan mensen
zich bewust moeten zijn, vooral in het Verenigd Koninkrijk -- was daar
de Industriële Persoonbeveiligingswet van 2001.
Die wet zorgde ervoor dat iedereen, die in
de privésector werkzaam was, een bepaalde training moest ondergaan. Ze
moesten ook aan een politiecontrole worden onderworpen. Het appelleert
aan een soort burgerzin, dat mensen die werken in gebieden met een
dergelijke verantwoording voor beveiliging door de politie moeten
worden onderzocht.
Deze politieonderzoeken... alles komen ze
te weten. Het gaat er niet alleen om of je een overtreding hebt begaan
of niet. Geloof me, je kunt veel meer te weten komen over iemand door
middel van een politieonderzoek.
En dan heb je de training. De training gaat
over het omgaan met conflicten: wat moet je doen als er conflicten
zijn, hoe ga je daarmee om, hoe houd je die onder controle. En verder
wordt hen geleerd hoe ze dwang kunnen uitoefenen. Van hieruit wordt het
uitgebreid.
B: Dus u hebt het over het afhandelen
van problemen met burgerlijke onrust, enzovoort. En dit is er allemaal
voor opgezet.
W: Inderdaad. Neem de protesten, die
plaats hadden na de invasie van Iraq in 2003, hier in het Verenigd
Koninkrijk en in West-Europa en ook in de Verenigde Staten, maar
voornamelijk in West-Europa. Dat leek op een massabetoging tegen de
oorlog in Iraq. Dat wordt niet nog eens herhaald. Dat gebeurt niet.
Maar de mensen in deze sector van de
industrie moeten wettelijk bekrachtigd zijn om hun werk te kunnen doen,
want ze zullen nog steeds bezig zijn bezittingen te beschermen, dus
doen ze nog steeds hun werk. En terwijl we praten, zoekt de Industriële
Beveiligingssector meer macht bovenop de macht, die hen reeds is
toegestaan -- en krijg die ook. Ze zijn reeds gelegaliseerd om
wettelijk onder de burgerbevolking te opereren. Nu krijgen ze de
toegevoegde macht van de politie, die ze nodig hebben.
Het geldt niet alleen voor degenen in de
Britse beveiligingsindustrie; het is ook voor degenen die
"stadsbewakers" worden genoemd, zoals parkeerwachters, dat soort
figuren; gemeentepolitie; degenen die de politie bijstaan om hun werk
uit te voeren krijgen een macht die geschikt is voor de
verantwoordelijkheden, die nodig zijn om hen in staat te stellen het
werk effectief te kunnen doen. Dus we hebben het over het bevel tot
arrestatie; het bevel tot detentie; in die termen moet je denken. En
dit gaat gebeuren.
B: Weet u, of dit ook in andere westerse
landen gaat gebeuren?
W: Nou, het is al in andere westerse
landen gebeurd, zoals Frankrijk en Duitsland, waar verschillende
politiekorpsen samenwerken. Je hebt niet één politiemacht, die je als
het ware kunt identificeren zo van, "Goed, dit is de politie." Ze
beschikken over andere instanties, die allemaal over dezelfde
bevoegdheden beschikken.
Maar die macht bestaat op dit moment nog
niet in de beveiligingsindustrie van het Verenigd Koninkrijk. Dit
bestaat in de Verenigde Staten wel en in het VK gaat in principe het
Amerikaanse model van kracht worden.
B: Goed. Voordat u hierover in detail
trad, spraken we over de tijdlijn -- en ik vroeg u wat uw antwoord zou
zijn op de vraag van iemand die wil weten hoe u zo zeker kunt zijn, dat
dit min of meer in de pen zit, zelfs al is de bijeenkomst die u heeft
bijgewoond vier jaar geleden geweest.
W: Nu bijna vijf jaar geleden.
B: Bijna vijf. Ja.
W: Ja. Alles wat ik daarover kan
zeggen is, Bill, neem gewoon aan wat ik heb gezegd en als het niemand
aanspreekt -- de geldigheid van hetgeen is gezegd kan iedereen zelf
controleren, als men dat zou willen.
B: Ja.
W: Niet alles is verborgen. Ze kunnen
onmogelijk alles verstoppen en daarom kunnen ze de stukken van de
puzzel bij elkaar leggen en zien dat het heel geloofwaardig is.
B: Ja. Ik moet toegeven, dat het heel
geloofwaardig is en dat is heel ontnuchterend. Aan het begin
van ons
gesprek heeft u gezegd... en ik parafraseer... u zei, dat dit vanuit
hun gezichtspunt een race tegen de klok is. Waarom?
W: Er gaan een heleboel dingen
gebeuren binnen de eerstvolgende paar jaar en het heeft allemaal te
maken met macht. Sommige dingen begrijp ikzelf ook niet helemaal, om
eerlijk te zijn. Maar van hetgeen ik begrijp, wordt er enorm veel
gehandeld in macht en voornamelijk degenen die de macht hebben gehad
over het grootste deel van de samenleving -- niet sinds de laatste
honderden jaren, maar gedurende duizenden jaren -- willen hun macht
behouden. En om dat voor elkaar te krijgen moet er een reeks
gebeurtenissen worden gecreëerd. Hetgeen ik je zojuist heb beschreven
is waarschijnlijk het eerste deel.
Dus we krijgen deze oorlog, dan daarna...
en ik kan je daarvoor geen tijdschema geven... komt er een geofysische
gebeurtenis op Aarde, die op iedereen van invloed zal zijn.
Tegen die tijd hebben we allemaal een
nucleaire en biologische oorlog achter de rug. Als dit gebeurt,
zal de wereldbevolking drastisch gereduceerd zijn. Wanneer deze
geofysische gebeurtenis plaats vindt, wordt het aantal van degenen, die
over waren, waarschijnlijk opnieuw gehalveerd. En degene die overleeft
gaat bepalen wie de wereld met het restant van de bevolking naar het
volgende tijdperk brengt.
We hebben het dus over een
post-cataclysmisch tijdperk. Wie gaat de leiding nemen? Wie gaat de
baas spelen? Daar gaat het allemaal over. En daarom zijn ze zo
wanhopig, dat deze dingen gaan gebeuren binnen een vastgesteld
tijdraam. Anders zijn ze verloren.
B: Goed. Laat ik hier even de
advocaat van de duivel spelen en vragen of u tegen mij wilt spreken
vanuit uw gezichtspunt met een grote dosis diepgaande militaire
ervaring en bekendheid met het militaire denken. Waarom is de oorlog en
de installatie van het totalitaire bewind en de afmosfeer van angst
enzovoort -- waarom is dat allemaal nodig, als er een grote geofysiche
ramp gaat gebeuren, zoals u zegt, die de infrastructuur verder zal
ontregelen, die resulteert in een grote hoeveelheid ongevallen, die
resulteert in allerlei soorten noodgevallen in de hele wereld,
aardbevingen, tsunami's, goedheid weet wat. Dat alleen al zou in de
meeste landen en noodsituaties een militaire wet rechtvaardigen en
diezelfde partijen zouden gemakkelijk kunnen rechtvaardigen, dat ze in
die vormen van noodsituaties de macht naar zich toetrekken. Waarom is
de oorlog een onderdeel van dit scenario? Ik begrijp dat niet.
W: Ik denk dat je het moet zien
vanuit een andere hoek. Na een ramp is er weinig meer over van de
infrastructuur. En als er geen structuur is, betekent dat, dat er een
nieuwe structuur in de plaats moet komen.
Een structuur moet zijn aangelegd voordat
het gebeurt met enige vorm van zekerheid, dat het zal
standhouden na
hetgeen gaat komen -- dus dat het de dag erna weer op beide benen
terecht komt, zodat ze aan de macht kunnen blijven op de manier, die
voorheen werd genoten.
B: Dus het is een rechtvaardiging
voor de versterking van kritieke onderdelen van de infrastructuur, die
in feite voor de ramp worden voorbereid en die in routinematige tijden
van de burgers niet zo sterk zouden zijn. Is dit wat u zegt?
W: Inderdaad. En ik ga een gebied in,
waarover ik alleen subjectieve meningen kan geven, evenals ieder ander
zou kunnen doen, maar het gevoel -- en dat is heel intuïtief -- zegt
me, dat ze nu onderhand hun wet voor elkaar moeten hebben. Ze moeten
hun machtsbases op de juiste plek hebben staan. En de enige manier
waarop ze dat gaan doen is de omstandigheden creëren, waardoor het
gebeurt, dat betekent een conflict.
En we kunnen helemaal teruggaan in de
geschiedenis. Iedere oorlog heeft een doel bereikt. Afgezien van het
lijden, het menselijk lijden dat plaats heeft, heeft het altijd een
doel gediend. En het doel is altijd aan de zijde van de overwinnaar.
Dus we kijken tegen dit totalitaire regime
aan, dat volgens mij sowieso al totalitair is. Ik bedoel, we hebben
helemaal geen democratie. Niemand heeft iets te zeggen. Hierover is al
een besluitvorming geweest boven en over iedereen heen.
Wij zijn niet van belang, als het ware. Wij
zijn echt niet van belang. Zij zijn van belang en hun macht
is van
belang en dat is de enige manier waarop erover wordt gedacht. En ik
geloof, wanneer je in het hoofd kon kijken van iemand die op die manier
handelt, zou je begrijpen wat ze gaan doen en waarom ze het doen en
waarom ze het eindspel onder controle willen houden en tot het einde
aan de macht willen blijven, in tact, want deze geofysische ramp valt
te overleven.
B: Heeft u enige indicatie wanneer
dit is? Dit impliceert in hetgeen u zegt, dat ze iets zien gebeuren in
2012. Is dit een 2012-gebeuren?
W: Nee, dit centreert zich niet echt
rond de 21ste december 2012. Ik weet niet wat er gaat gebeuren op 21
december 2012.
Ik heb het sterke vermoeden, dat het iets
anders gaat worden, misschien iets moois voor iedereen. Ik weet het
echt niet. Maar rond die tijd zullen we in een conflict zitten, dat zo
lang duurt als het duurt. Maar dan spreken we over een paar jaar na
2012, wanneer deze geofysische gebeurtenis gaat plaats vinden. Ik heb
uitgerekend dat het nog in mijn leven gebeurt.
B: Goed. Laat ik dit even naar u
terugkoppelen, deze stroom gebeurtenissen die u beschrijft: de
nucleaire uitwisseling en de wapenstilstand, en dan het gebruik van
biologische wapens... u zegt, dat dit resulteert in een dermate chaos
in feite, dat het een generatie van de mensheid vraagt om dit allemaal
weer op te bouwen. Gedurende die hele tijd, moet er een soort heftig
totalitaire infrastructuur aanwezig zijn om de overhand te kunnen
hebben op die onafgebroken noodtoestand en wederopbouw. En ergens in
die periode komt dat grote geofysische gebeuren, maar ze moeten zo snel
mogelijk zien te beginnen. Klop dat?
W: Dat klopt. Dat is juist.
B: Denkt u dat ze weten wanneer dit
gaat gebeuren? Of denkt u, dat zij denken, dat het "een keer" gebeurt?
W: Ja. Ik denk dat ze een goed idee
hebben wanneer het gaat gebeuren. Ik weet niet wanneer dat is. Ik heb
echter een heel sterk gevoel, dat het nog in mijn leven gebeurt, zeg
binnen 20 jaar. Je zou dat waarschijnlijk kunnen terugbrengen -- tussen
nu en tien jaar; tussen nu en vijf jaar.
B: Hm.
W: Weet je, ik weet het echt niet.
Wist ik het maar. Ik zou dit graag willen weten, maar we zijn nu de
periode binnengegaan, waarin dit geofysische gebeuren gaat plaats
vinden. Als we de tijd in ogenschouw nemen, die is verstreken sinds de
laatste keer, hetgeen ongeveer 11.500 jaar geleden plaats trof -- en
het gebeurt iedere 11.500 jaar in een cyclisch model -- dan moet het nu
onderhand weer gebeuren.
B: Ja.
W: In welke mate gaat het de wereld
beïnvloeden, je kunt het alleen bevroeden. En ik ben er zeker van dat
voor die gebeurtenis nu reeds plannen voor eventualiteiten zijn
gemaakt,
want ik geloof dat dit wijd en zijt bekend is binnen die kringen. Ze
begrijpen goed wat er gaat gebeuren. Ze hebben zekerheid over hun
kennis, dat het gaat gebeuren. Ze kunnen een tijdschaal hebben en het
lijkt me, dat ze die hebben. Nogmaals, het is een van deze dingen --
het zou namelijk onbevattelijk zijn, als ze het niet wisten. Ik bedoel,
ze laten hieraan de beste koppen van de wereld werken. Weet je wel? Ze
weten er alles van, maar ik persoonlijk weet het niet.
B: Werd hierover überhaupt in de
bijeenkomst gesproken?
W: Nee, er werd niet openlijk over
gesproken. Laat ik eens samenvatten wat er op die bijeenkomst werd
besproken.
Iran wordt aangevallen, mogelijk binnen 18
maanden. China komt Iran te hulp om zijn eigenbelang te beschermen.
Kernwapens worden of door Iran ofwel door China gebruikt, waarbij
Israël het eerste gebruikt provoceert. Grote delen van het
Midden-Oosten worden plat gebombardeerd. Miljoenen zullen binnen een
korte tijd sterven. En om een of andere reden is dit hier en ik kan je
niet vertellen waarom: China dringt met geweld delen van Rusland binnen
om de grenzen van de wapenstilstand verder te leggen. Daarna worden er
biologische wapens tegen China ingezet. China krijgt "een
verkoudheid".
En mijn eigen idee is, dat er sinds 50 jaar
een soort kwaadaardig buitenaards bondgenootschap aan het werk is met
de machthebbers van het VK en de VS en andere westerse mogendheden,
inclusief Japan.
En nogmaals, als we het hebben over een
kwaadaardig buitenaards bondgenootschap, heeft dat plaats in de context
van zwarte projecten, waarin reeds gedurende een aanzienlijke tijd
technologieën worden uitgewisseld. Dus daar bestaat betrokkenheid en
die betrokkenheid kan ikzelf volledig verklaren.
En ik begrijp ook, dat er méér humanitaire
en altruïstische buitenaardse entiteiten tegen deze tijdlijn inwerken
en op de een of andere manier een wankel evenwicht in stand houden
zonder zelf enige rechtstreekse interventie toe te passen. En nogmaals,
ik kan dat niet helemaal uitleggen, maar het is een bepaald intuïtief
gevoel, dat dit gaande is. Bovendien zijn er andere aspecten van mijn
ervaring, die me tot deze uitspraak leiden -- maar dat is een ander
verhaal.
Dus waarover we spreken is, dat de westerse
machten naar een "volmaakte oorlog" zoeken -- en dat deden ze gedurende
de hele 20ste eeuw tot vandaag de dag, want deze tijdlijn gaat ver
terug. Dan spreken we van decennia en honderden jaren, waarin deze
tijdlijn in gebruik is geweest.
En ik denk ook, dat het heel belangrijk is
om de tijdlijn in verband te brengen met een andere referentie, die ik
nu reeds diverse keren heb gehoord en die DE ANGELSAKSISCHE MISSIE
wordt genoemd. Volgens mij is het belangrijk om dat eraan toe te
voegen, omdat hierdoor bij een aantal mensen het kwartje valt, want ik
geloof niet, dat dit eerder is genoemd.
B: Ik heb die naam eerder gehoord. Ik
wil hier niet afdwalen, maar de afkeer die ik hiertegen heb -- en die
ik eigenlijk pas echt begin te begrijpen en die zo koelbloedig is naar
ik opmaak uit hetgeen u zegt -- is de reden waarom het De Angelsaksische Missie wordt
genoemd, omdat in principe het plan bestaat de Chinezen weg te vagen,
zodat na de ramp en nadat de zaken weer zijn opgebouwd, de Angelsaksen
in de positie zijn om alles op te bouwen en de nieuwe Aarde te erven
zonder dat ze last hebben van anderen om zich heen. Klopt dat?
W: Of dit juist is weet ik echt niet,
maar ik ben het wel met je eens. Tenminste gedurende de 20ste eeuw en
zelfs daarvoor al in de 19de en 18de eeuw is de wereldgeschiedenis
voornamelijk vanuit het Westen en de noordelijke gebieden op de planeet
bestuurd geweest. Anderen hebben het geprobeerd, maar hebben gefaald.
En het is veilig om te zeggen, dat de
Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog ontworpen oorlogen zijn
geweest. Daarvan ben ik heel zeker. Ze werden gebruikt als springplank
om te komen waar ze nu zijn. Iedere historicus kan je vertellen, dat,
indien dat niet was gebeurd, dit niet zou zijn gebeurd. Dan
hadden we geen Verenigde Naties gehad; dan hadden we geen Verenigde
Staten van Amerika gehad, die in zo'n korte tijd een supermacht zijn
geworden. Ze zijn binnen vier jaar van oorlog een supermacht geworden.
En ze kwamen uit bij kernwapens.
Mensen, heb ik het gevoel, moeten dit
overnemen in hun eigen persoonlijke agenda. Dat het Westen de
overheersende macht in de wereld wordt, is al gebeurd.
B: Als we erop terugkijken, kun je
een soort lange-termijnstrategie zien, die zich over een aantal
generaties heeft uitgespreid, zelfs al kon men in die tijd door de
bomen het bos niet zien.
W: Dat is de aard van mensen -- echt waar.
Weet je, we leven gewoon ons leven met ons gezin en aanverwanten en we
doen ons best. Het gebeurt niet zo vaak, dat we ons hoofd boven het
maaiveld uitsteken en eens goed rondkijken, wat er werkelijk gebeurt.
Ik vrees, dat we daar niet zo goed in zijn.
Ikzelf ben er een goed voorbeeld van. Ik
heb me met zoveel zaken ingelaten, dat ik met mijn hoofd op de grond
liep en alleen doorging met hetgeen waarmee ik bezig was zonder acht te
slaan op hetgeen om me heen gaande was, waarbij ik misschien wel
onbewust onkende wat er gebeurde, totdat ik er echt iets over moest
gaan zeggen.
B: Ja. De persoonlijke ervaring,
waarin u deelgenoot van deze gesprekken bent geworden, moet voor u heel
moeilijk zijn geweest in de wetenschap, dat dit geen fantasie betrof,
omdat u deze mensen erover hoorde spreken en erover hoorde lachen.
W: Welnu, het was heel informeel. Ik
bedoel, ze zaten er ontspannen over te praten.
Hoe kan ik de mensen waarover ik spreek
beter beschrijven? De mensen waarover ik spreek oefenen macht uit. Ze
boezemen angst in. Ze eisen gehoorzaamheid en, bij God, ze zorgen dat
ze het krijgen! En op de manier, waarop ze spreken, dicteren ze de
zogenaamd gekozen regeringen, die we in het parlement of in Washington,
of in Berlijn, of in Parijs hebben zitten. Deze mensen oefenen een
dergelijke vorm van macht uit. Wat kan ik er nog meer over zeggen?
Ik weet zeker, dat andere mensen deze types
in hun leven zijn tegengekomen. Ze hebben geen greintje mededogen in
hun lichaam. Ze stralen op geen enkele manier enige spirituele warmte
uit. Ze zijn koel en ze calculeren. Om hier een algemeen bekend
uitdrukking te gebruiken, "zelfs boter kan in hun mond niet smelten".
B: Een heleboel mensen daar ginds
speculeren, dat op bepaald niveau, misschien niet op het niveau van
degenen met wie u de bijeenkomst had, maar dat op een bepaald niveau in
deze regering-achter-de-schermen, die dit hele plan regisseert, een
niet-menselijke intelligentie schuil gaat.
W: Ja. En mijn perceptie is, dat deze
intelligentie op een ongelofelijke wijze logisch werkt en totaal geen
empathie kent, zonder enige liefde, zorg, begrip of mededogen. Ze zijn
koud en berekenend en ze beschikken over een logica, die ver boven de
norm ligt. Ze zijn daaraan voorbij -- het zijn uiterst intelligente
mensen. Deze mensen kunnen antwoorden geven op zeer moeilijke kwesties
zonder met hun ogen te knipperen. Dit zijn zeer, zeer slimme figuren,
maar alleen slim in die zin, dat hun logica buitensporig is.
B: Wat kunnen gewone mensen doen? Hoe
moeten ze reageren? Hoe moeten ze denken? Heeft u persoonlijk een
gevoel dat dit onvermijdelijk is? Denkt u, dat we op een of andere
manier allemaal zijn verdoemd?
W: Nee, volstrekt niet. Ik heb
hierover dikwijls nagedacht, Bill, en dit is natuurlijk een persoonlijk
gezichtspunt, namelijk dat we zullen doorzetten. Maar doorzetten van de
ene persoon op de volgende betekent, dat we niet langer voor hen moeten
werken. Het gaat erom daarmee te stoppen. We moeten niet gewelddadig
tegen hen tekeer gaan, want dan zullen ze winnen. Ze zouden dat het
liefste zien gebeuren, want dat geeft hen een excuus. Ze leven van
angst en geweld -- de reactie op angst. Dat is voor hen als honing voor
bijen. Dat zouden ze het liefste zien
gebeuren.
Wat nodig is, is geweldloos verzet:
eenvoudig niet langer het werk voor hen doen. Ik geef je een
vergelijking, Bill. Er is een man, die door de geschiedenis is
veronachtzaamd. Hij was een Fransman genaamd Jean
Juarès. Het heeft me altijd verbaasd, waarom dit ongelofelijke
figuur nooit de geschiedenisboeken heeft gehaald. In bepaalde kringen
in Frankrijk is hij bekend, maar over het algemeen kent men hem niet.
Hij heeft de Eerste Wereldoorlog voorspeld.
Hij wilde een Internationale Arbeidersbeweging, die zich niet langer
zou onderwerpen aan de koninklijke families en de aristocratie. Als je
iets over hem leest, kom je er vanzelf achter. Precies een paar maanden
voor de uitbraak, toen de moord op Aartshertog Ferdinand in Servië
plaats vond, werd Juarès in een Frans café vermoord. Ze hebben hem
vermoord. Ze hebben hem neergeschoten en met hem verdween die beweging.
Vóór de Eerste Wereldoorlog zag hij het
lijk al drijven. Hij zag dat de aristocratieën en de koninklijke
families van Europa met elkaar in een grote strijd overhoop lagen. Hij
wist dat Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk
geïndustrialiseerde landen waren. Verder besefte hij, dat de volgende
oorlog derhalve een industriële oorlog zou zijn, waarbij miljoenen
mensen om het leven konden komen.
Hij heeft toen een beweging opgezet, die
sommigen hebben aangezien als communistisch. Het was de Internationale
Arbeidersbeweging, die niets met politiek had te maken. Zijn idee was,
dat de gewone man niets zou doen, niet de oorlog zou ingaan, maar
gewoon thuis zou blijven, zodat ze niet de oorlog kregen die ze hadden
gewild.
Persoonlijk geloof ik, dat -- wanneer
geweldloosheid wordt gebruikt en mensen zich beter bewust worden wat er
aan de hand is -- deze mensen de macht die ze hebben heel, heel snel
verliezen. Ze voeden zich met macht. Ze voeden zich met angst. Dus als
je die elementen van hen wegneemt, zijn ze machteloos. Ze hebben ons
nodig om te voor elkaar te krijgen wat ze willen. Ze kunnen dat niet
zelf, hoewel ze in ieder geval verdomd gevaarlijk zijn, maar ze kunnen
het niet allemaal in hun eentje klaren.
En dat zou mijn boodschap kunnen zijn,
namelijk een beetje wakker worden, om je heen kijken wat er gebeurt, je
hoofd boven het maaiveld uitsteken en zonder bang te zijn een keer diep
adem te halen, rond te kijken, te zien wat er gaande is en je dan
realiseren, O ja. Goed. Hier gaan we
naartoe. Hier gaan we naartoe en ik kan er niet veel tegen doen.
Maar dat kunnen ze wel!
Zoals ik heb gezegd, het gaat erom niet
gewelddadig te worden. En als mensen in de positie zijn, dat deze
figuren hen nodig hebben, moeten ze niet voor hen werken. Houd gewoon
op voor hen te werken. Neem je arbeid van hen weg, want ze hebben de
troepen nodig die dit werk moeten gaan verrichten. We hebben het niet
alleen over mensen in het leger. We hebben het over iedere burger in
alle bevolkingsgroepen in de hele wereld. Zeg gewoon, Nee, want dit zijn wij niet. Dit is niet
wat we willen.
Het gaat erom die keuze te maken. Het
klinkt belachelijk eenvoudig. Ik denk dat de uitvoering ervan zo simpel
is en het ligt in
onze macht als mensen, bewust levende wezens, die ademen, menselijke
wezens, die hun mededogen met elkaar delen, om dat te doen. Want als we
dat niet doen, zullen ze doorgaan en zullen ze hun eindspel
verwezenlijken.
B: Denkt u met uw militaire ervaring,
dat er voldoende mensen in het leger zitten, die zeggen, Weet je wat? Ik heb hierop niet
ingetekend. Ik ga dit niet doen. Of denkt u dat ze alle
rechtvaardigingen, die er op dat moment worden aangeleverd, zullen
accepteren?
W: Nou, over het algemeen hebben we
in het Westen geen oproepbare legers. Het zijn professionele legers,
die zichzelf beroepen op hun professionaliteit. Ze beroepen zich op het
handelen uit naam van de mensen, die de regering hebben gekozen, die
hen op een taak afstuurt. Het is een vraag die moeilijk is te
beantwoorden. En deze troepen zijn natuurlijk bijzonder goed getraind
en geloven, ze geloven er heilig in, zoals ik ook deed, toen ik in het
leger zat, dat ze hun werk doen om alle goede redenen die denkbaar zijn.
Als het voor de mensen in zulke professies
duidelijk zou worden -- en dit is niet alleen het leger, maar ook
hulpverleners, politie, iedereen die werkzaam is in de
beveiligingsindustrie -- als er voldoende stemmen zouden opgaan, zou
iedereen in het leger, die geen aanzienlijke rang heeft bereikt, die
geen bijzonder belang heeft bij het spel, even snel wakker worden als
al die anderen.
Maar het komt niet bij ze op, dat de
westerse mogendheden professionele militaire diensten hebben en het is
moeilijk om hen dat duidelijk te maken en om deze jongens en meisjes te
laten weten, dat ze niet tegen de juiste mensen vechten.
B: Zeker. Laat ik een andere vraag
stellen. Was er een verwijzing naar "veilige of veiliger plekken"?
Fysiek gesproken, bedoel ik.
W: Nee. Helemaal niet.
B: Niet dat het zuidelijk halfrond ok
is en dat het noordelijk halfrond een probleem wordt? Niets daarover?
W: Nee, niet in die bijeenkomst.
Daarover werd niet gesproken.
B: Goed. Dan wil ik u een andere
vraag stellen en dat is een fascinerende kwestie om te bespreken onder
mensen, die dit gebied kennen, een persoonlijke vraag. Waarom denkt u
dat de goedaardige buitenaardsen -- en ik ben er zeker van dat ze
bestaan -- waarom denkt u dat ze niet tussen beiden komen en zeggen, Goed, jongens, normaal gesproken bemoeien
we ons er niet mee, maar dit hier wordt te erg en we laten dit niet
gebeuren. Is dat mogelijk? Waarom houden ze zo'n afstand?
W: Welnu, eerst dit. "Deze goedaardige buitenaardsen" --
eigenlijk houd ik er niet van om hen zo te noemen... Ik geloof dat deze
mensen wij zijn en dat wij hen zijn.
B: Ja.
W: Ze zijn hier veel langer geweest,
dan het regime dat op dit moment de macht heeft. Het huidige regime,
dit bewind dat op macht is gebaseerd, die sommigen reptilianen hebben
genoemd -- ik heb er helemaal geen moeite mee hen zo te noemen, omdat
het precies is waar ze op lijken. Ze zijn volslagen koudbloedig. Zij
zijn hier veel en veel langer geweest en zij zijn degenen, die de
mensheid hebben gemaakt tot hetgeen we nu zijn.
Interventies? Volgens mij hebben ze erg hun
best gedaan te bemiddelen. Maar we spreken hier over zeer spiritueel
ontwikkelde wezens, want het menselijk ras is spiritueel hoog
ontwikkeld -- misschien is dat de reden waarom we op deze planeet zo
vaak terug komen.
Wat betreft de mensen die ons zijn en die
wij zijn, zoals ik zei, zien tijd niet op dezelfde manier als wij hier
in de fysieke wereld. Voor hen is 11.500 jaar in een oogwenk voorbij.
Het was niets en ze weten al lang hoe het eindspel gaat verlopen. Zij
geloven, evenals ikzelf denk, dat dit regime, dat op dit moment aan de
macht is en dat een totale overheersing over de Aarde en alles dat erop
zit wenst, niet gaan winnen. Nu is het hun tijd, maar aan hun tijd komt
een eind.
B: Waarop baseert u dat gevoel? Dit
is heel belangrijk voor mensen die dit transcript lezen, want een
aantal mensen zullen geschokt zijn en zich verdoofd voelen met de
informatie die u heeft gepresenteerd. Ze zullen denken, Mijn God, we zitten echt in de boot hier.
W: Ja, ik denk, dat dit het geval is,
als je het bekijkt vanuit het zuiver fysieke gezichtspunt. Dat betekent
niet dat we allemaal suïcidaal denken of zoiets. We willen allemaal
leven; we koesteren allemaal ons leven; dat doet iedereen. We houden
van het leven en we willen het ten volle ervaren op alle mogelijke
manieren en op de beste manier, die ons ter beschikking staat.
Dit wordt ons nu verhinderd vanwege dat
regime, dat gebaseerd is op angst; het gaat allemaal om angst. En onze
grootste fysieke angst is angst voor de dood. Datgene wat het grootste
deel uitmaakt van de macht, die ze over ons hebben, is deze vorm van
angst, deze vrees, die ze kunnen verhogen en verlagen -- hetgeen ze
voortdurend doen.
Ik kan me geen moment voor de geest halen,
waarin dit niet is gebeurd, waarin deze angst niet naar buiten komt en
waarin we erop reageren op de manier waarop we dat doen. Het lijkt
volkomen natuurlijk. Maar wat gebeurt er, als we dat niet meer doen,
als we ophouden dit te voelen en als we zeggen, Ach, het is alleen maar angst. Daar kunnen
we overheen komen, dan pas boren we datgene aan, wat we
werkelijk zijn.
Ik geloof niet, dat er al voldoende mensen
zijn op dit moment, die weten wie ze zijn. Ze definiëren zichzelf op
basis van hun eigen fysieke bestaan, hetgeen volkomen op angst is
gebaseerd, en die angst is cyclisch, dus ze kunnen er eenvoudig niet
uitkomen. Maar het is duidelijk, dat ze daaruit wel moeten zien weg te
komen.
Persoonlijk geloof ik, dat er een
verschuiving komt -- ik noem het een verschuiving, omdat dit hetgene is
waarvan ik geloof, dat het gaat gebeuren. De aardkorst gaat zo'n 30
graden verschuiven, ongeveer 2.720 tot 3.200 kilometer naar het Zuiden.
Dit gaat een geweldige omslag teweeg brengen en de gevolgen ervan gaan
zullen een hele lange tijd voortduren. Maar het menselijk ras zal niet
uitsterven. We zullen hier nog zijn. Het gaat erom wie we zijn op het
eind van de rit -- daar denk ik aan. En wat dit regime betreft, zij
denken daaraan. Dat is de reden waarom ze doen wat ze doen, omdat zij
op het eind aan de macht willen zijn.
Welnu, als we het hebben over interventie,
is dit het moment waarop er een interventie komt van de "goedaardige
buitenaardsen". De mensen die echt ons zijn, dat is het moment waarop
het kan gebeuren, maar ik weet het niet. Ik heb een sterk intuïtief
gevoel dat het zal gebeuren, maar op dit moment hebben we een situatie
die niet bevorderlijk is voor dat type interventie. Niet op dit moment.
Ze hebben niet het gevoel dat dit het
juiste moment is. En in ieder geval is het fysieke leven slechts een
zeer, zeer klein onderdeel van hetgeen we werkelijk zijn. Dus hoeveel
belang hecht je daaraan, terwijl je weet, dat wanneer je van deze deur
naar de volgende deur loopt, je sowieso weer thuis bent?
Dus daarmee alleen hoef je rekening te
houden en ik ben er zeker van, dat er mensen daar zijn, die dit veel
beter kunnen verwoorden, dan dat ik het nu doe. Ik kan dit alleen maar
uitdrukken vanuit een zeer persoonlijk gezichtpunt. Ik voel intuïtief
dat dit kan gebeuren. En ik zeg kan,
omdat
ik
goed
weet,
dat
ik er bij mezelf zeker van kan zijn, dat dit
soort ding zal gebeuren. Maar
het is alleen de pijn, waar we doorheen moeten om het punt te bereiken,
waarop dit regime niet langer de macht heeft, die het nu heeft.
Als mensen wakker worden en zien wat er om
hen heen gaande is en als ze het goed kunnen zien en ze verhogen hun
bewustzijnsniveau, zoals ze nooit eerder hebben gedaan, zal alles heel
snel op zijn plaats vallen. En als dit gebeurt, zal de macht die deze
mensen hebben eenvoudig als een handdoek van hen afvallen, weet je wel,
gewoon van hen afvallen, en dan moeten ze prijsgeven wie ze zijn.
B: Dat is een zeer inspirerende
gedachte. Denkt u persoonlijk dat... Laat ik een paar andere opties
specificeren. Namelijk, dat de hele oorlog helemaal niet uitbreekt; dat
het hele spel eenvoudig uit elkaar valt? Of, dat dit allemaal niet ná
de oorlog uit elkaar valt, maar vóór het cataclysme? Of, dat dit
allemaal uit elkaar valt ná het cataclysme en dat, laten we zeggen, de
Zachtmoedigen de Aarde erven?
W: Ja. Dit is een zeer goede vraag.
Laten we twee dingen in ogenschouw nemen. Het eerste is louter
vastbeslotenheid van dit regime, bij gebrek aan een beter woord, de
loutere vastbeslotenheid, dat zij dit moeten klaar krijgen. Ze zijn
wanhopig. Ze werken zich uit de naad om dit te laten gebeuren. Ze
zetten de scenario's op, wat er wel en wat er niet gebeurt. Het is
wreed; het is onafgebroken; er is geen adempauze. En zodra er wel een
adempauze komt, ik bedoel, als mensen zich gaan ontspannen, komt er
opeens iets anders naar voren binnen die greep van de angst, die ze
hebben opgeroepen.
Dat is een gigantisch sterke macht die ze
hebben, onwaarschijnlijk groot, en dat mag nooit worden onderschat. Het
zijn het soort dingen, waarvan goede, eerlijke mensen door het lint
gaan, waarvan mensen vroegtijdig in het graf belanden vanwege de stress
en de vrees. Het gaat erom daarvan weg te komen en het aan te zien voor
wat het is.
Als er genoeg mensen zijn, die het niveau
van hun bewustzijn kunnen verhogen en eenvoudig zien wat er gebeurt,
zal iedereen zijn hoofd oprichten. Volgens mij heb je maar één of twee
mensen nodig, die hun hoofd oprichten en zeggen, Zo, het is duidelijk, en al die
anderen komen er achteraan. Dan ga je ze in de hele wereld zien, in
diverse landen, waar gewoon een nieuw gevoel ontstaat, een beter
gevoel, dan wat we eerst hadden -- en dat heeft allemaal te maken met
individuen, die zichzelf morele kracht geven door te erkennen wie ze
werkelijk zijn.
En het is niets mystieks. Het is geen
diepgaande cultus of iets in die geest. Het heeft erg weinig met
religie te maken. Het gaat om de menselijke geest en het bewustzijn
waarin we leven en dat we allemaal met elkaar delen. We weten dat het
bewustzijn ongetwijfeld wordt gedeeld door iedereen van ons -- maar op
dit moment wordt het onderdrukt. We moeten voorbij die onderdrukkende
krachten zien te komen om ons te realiseren wie we zijn. Wanneer dat
gebeurt, volgt alles elkaar van nature op -- en dat regime, zo
gevaarlijk als het is, ik kan het niet vaak genoeg benadrukken: dit
zijn verdomd gevaardlijke figuren, extreem gevaarlijk zelfs -- zal zijn macht verliezen.
B: Dit heeft een zeer grote
overeenkomst met hetgeen David Icke zegt. Het heeft een zeer grote
overeenkomst met hetgeen Dr. Bill Deagle zegt, en waarover wij een
aantal keer hebben gesproken.
W: Ja.
B: Dat er een verhoging van het
bewustzijn op de planeet gaande is, maar dat ze wanhopig het deksel op
de pan houden om hun eigen plannen vaart te geven, zodat ze de ijzeren
vuist van de macht kunnen installeren. Dingen kunnen slechter worden,
voordat ze beter worden, maar ze zullen uiteindelijk niet winnen, omdat
het bewustzijn alle dwang en alle militaire macht en alle strategische
planning, die ze kunnen installeren, transcendeert. Het is een kwestie
van het collectieve bewustzijn dat blijft expanderen, zoals het lijkt
te doen.
En dit interview, dat we hier doen, moet
daarin een rol spelen. Want we gaan de mensen niet door het lint jagen,
zodat ze zich allemaal met een noodrantsoen in bunkers gaan verstoppen.
We willen eigenlijk zeggen, Kijk,
het hoeft niet te gaan zoals nu, indien we zo groot kunnen zijn als we
zijn, en zo dapper als we kunnen zijn, en zo sterk als we kunnen zijn,
indien we ons realiseren wie we werkelijk zijn. En als genoeg
van ons dat doen, zal het niet op die manier van stapel lopen.
W: Dat klopt. Ik kom naar buiten en
zeg precies hetzelfde. Ik besef dat ik niet iets zeg, dat uniek is,
maar zoals jij aangeeft, het moet worden herhaald. Mensen moeten zich
gewaar worden dat er hoop is en dat de zaken niet hoeven te gaan zoals
ze gaan. Het had nooit zo hoeven gaan als het ging. Het kan veel en
veel beter.
Het gaat erom over de angst heen te komen;
mensen moeten die angst loslaten. We hoeven geen psychiater of
psycholoog te zijn of zoiets, want die houden zich alleen met het
verstand bezig. We hoeven geen religieus leider te zijn of een groot
spiritueel denker om ons hiervan bewust te zijn, want het is allemaal
aanwezig in onszelf. Het is aan ons inherent. Het is een kwestie om
naar binnen te gaan en naar jezelf te kijken en je helemaal op je gemak
te voelen met degene die je bent; en dan ga je weten wat er aan de hand
is en dat het verkeerd is. En iedereen... het zal zich gewoon
uitbreiden.
Zelfs degenen, die zijn geïndoctrineerd om
tot dit regime van de angst te behoren, zullen niet in staat zijn deze
inkeer te weerstaan, want als ze dat doen, weerstaan ze zichzelf en wie
ze werkelijk zijn. Dit is iets prachtigs; dit is iets van het universum
en waarover deze hele ervaring gaat. Het zal deze perioden, deze
laatste perioden van zoveel duizenden jaren, laten zijn als... niet
eens een slechte herinnering... gewoon zo van, Hm! Nou, we hebben ervan geleerd.
Snap je? En we zorgen ervoor dat dit niet nog eens gebeurt. En dat deze
soort figuren, die deze vormen van angst kunnen afdwingen, weet je wel,
hier nimmer meer een machtsbasis krijgen.
Dus, ja, ik denk dat die dagen gaan komen
en als het op tijd gebeurt -- en 'tijd' is een van die woorden, die je
heel voorzichtig moet gebruiken, want dit regime is zeer gericht op
tijd, waar het menselijk bewustzijn zich niet echt zoveel zorgen maakt
over tijd, maar zij zeker wel vanwege de fysieke aard van de Aarde. Zij
doet bepaalde dingen op gezette tijden. Weet je wel, wij hebben
jaargetijden: voorjaar, zomer, herfst, winter. De verschuiving die gaat
komen is net zoiets als een ander jaargetijde.
Wat er gaat gebeuren is een geofysische
verandering; het is een ander jaargetijde, Een zeer bewuste mensheid
zal hierdoor hoogst waarschijnlijk op dreef komen en er aan het andere
eind heel goed weer kunnen uitkomen.
Ik weet dat je het had over veilige
plekken, waar mensen kunnen heengaan. Ik weet het echt niet. Maar mijn
persoonlijke opvatting is, dat ik weet waar ik zou moeten zijn, en waar
ik zou moeten zijn is waar ik op dit moment ben. Of dat nu veilig is of
niet, is immaterieel; dit is de plek waar ik op dit moment moet zijn en
ik voel me er goed bij.
B: Ja. Als mensen ons vragen waar ze
naartoe moeten, spiegelen we die vraag altijd en wijzen erop, dat het
antwoord voor ieder individu anders is en is gebaseerd op dingen die
niemand anders dan zijzelf het beste kunnen weten.
Sommigen kunnen beter op hun plek blijven;
sommigen kunnen beter gaan reizen, maar de reden daarvoor kan zijn, dat
ze iemand moeten zien en iets op een andere lokatie moeten doen. Het
hang echt van zoveel factoren af en niet alleen van de vraag, wat is objectief veilig en waar moeten we
ons verstoppen? Het heeft meer te maken met, hoe kunnen we al onze vermogens die we
hier en nu hebben het beste gebruiken om hier datgene te doen, wat we
hier moeten doen? En dat is voor iedereen anders.
W: Absoluut. Dat is waar. Ik denk,
dat hoe beter mensen zich bewust worden, hoe verder de factor angst
afneemt. Wij leven niet in die angst. Dus hetgeen mensen voorheen
vreesden, hoeft voor die persoon of voor die groep mensen geen angst
meer in te boezemen.
Dat wil niet zeggen, dat er geen zorgen
meer zijn, dat er geen pijn meer is, of dat soort zaken; natuurlijk
zullen die er zijn. Maar daar bovenop zijn de angsten, die we op dit
moment ervaren, de fysieke angsten van onzekerheden en de
onvoorspelbare aard der dingen, verdwenen -- ze zullen gewoon
wegvallen.
Wat over blijft zijn de mensen die we zijn en ik denk dat het menselijk
ras als geheel verdomd wonderbaarlijk is.
B: Ja. Dat is iets prachtigs voor de
mensen om bij zich te houden, iets dat we dikwijls hebben gezegd. Er
bestaat een mooie film. Een film van Jeff Bridges uit 1984 getiteld Starman.
De
sterrenmens
is
een
buitenaardse
bezoeker, die hier is met vreedzame
bedoelingen en die probeert het menselijk ras te begrijpen, want hij is
verwikkeld in een vreemde situatie en hij probeert naar huis terug te
keren.
Tegen het eind van de film zegt hij, Weet je wat ik zo mooi vind aan jullie
soort? Jullie zijn op jullie best, wanneer de dingen op hun slechtst
zijn.
Die zin ben ik nooit vergeten. Het heeft te
maken met het feit, dat datgene, wat zo geweldig is in het menselijk
ras, het vermogen is om problemen te transcenderen en diep in zichzelf
te reiken om het allerbest eruit te halen in de meest vreselijke
situaties. En natuurlijk zijn in het leger die soort situaties bijna
een traditie, waar mensen zich onder extreme druk met een ongelofelijke
heldenmoed gedragen. Die reactie op druk van buitenaf maakt ons zo
wonderbaarlijk.
W: Ja, in het leger valt het meer op,
omdat het naar buiten toe wordt gerapporteerd. Het menselijk bewustzijn
en de manier waarop we deze fysieke wereld doorstaan is uitermate
veerkrachtig. Een goed punt om in overweging te nemen is, dat we soms
wel eens denken dat we in het ethische denken met betrekking tot
sommige dingen op een dood spoor zijn aangeland, maar dat is niet echt
het geval. Dingen kunnen eenvoudig verschillen van de ene persoon op de
andere, waarvan ik denk, dat dit nog een andere wonderbaarlijke
eigenschap is, omdat het conversaties voor altijd kan blijven voeden,
en dat is fantastisch. De dialoog die we hebben, helpt ons onszelf
zoveel beter te begrijpen.
Maar het overstijgt de impasse, volgens
mij. Het gaat eraan voorbij. Het gaat uit boven hetgeen we kennen als
ethisch juist, enzovoort. Het brengt het op een ander niveau, wanneer
deze dingen gebeuren, wanneer onze veerkracht wordt getest in deze
extreme omstandigheden. We zijn allemaal in staat tot wonderbaarlijke
dingen en het ziet ernaar uit, heel waarschijnlijk, dat we op het punt
staan, waarop deze veerkracht tot in extremo wordt getest.
Ik ga opnieuw benadrukken, dat we tegen
zeer gevaarlijke figuren spelen, extreem gevaarlijke figuren,
onwaarschijnlijk machtige figuren. En ik weet uit eigen ervaring, dat
niet veel mensen deze ervaring uit eerste hand hebben met dat soort
macht en hoe het wordt uitgeoefend en hoe het je persoonlijkheid
aantast... het kan je heel, heel ziek maken, zo ziek zelfs, dat je
bezwijkt. Of je sluit je bij hen aan, je wordt onderdanig en je wordt
een vleier bij alles dat ze je willen laten doen, want de mensen die
voor hen werken en doen wat ze willen -- en dat is een groot aantal --
zijn ongelofelijk gehoorzaam en onwaarschijnlijk slaafs. Ze zijn totaal
niet wat je "vrije geesten" noemt. Weet je, ze zijn erin geluist, ze
zijn er door hen ingeluist.
Misschien is dat iets, waarvan mensen zich
bewust moeten gaan worden, van het soort macht dat ze op dit moment
hebben en ik denkt niet dat dit helemaal wordt bevat. Mensen proberen
tussen de regels door uit te vinden wat er aan de hand is en krijgen
flarden informatie en die flarden gaan zeer, zeer belangrijk worden.
Maar als je hen op een of andere manier
tegenwerkt, kan het heel rampzalig met je afkopen. Ik heb die ervaring
gehad en ik denk vele, vele mensen met mij. Dus dit is misschien de
reden waarom we exact moeten vertellen wie ze zijn, we moeten onszelf
aankondigen en er niet bang voor zijn. Vanweg die angst... dat is de
hele basis van alles wat nog steeds bestaat.
B: Toen we eer paar dagen geleden een
gesprek hadden, spraken we over het feit dat deze mensen enorm arrogant
zijn, hetgeen u uit eerste hand hebt ervaren en dat George Green
beschreef, toen we hem voor het eerst ruim anderhalf jaar geleden
ontmoetten. Toen zei hij, Ze denken
dat ze al hebben gewonnen. Ze maken zich nergens meer zorgen over. Ze
proberen niet eens meer de alternatieve media tot zwijgen te brengen.
Niet echt, weet je wel. Het maakt geen verschil meer. Welk verschil
maken die paar stemmen nou uit? Het plan zal toch ten uitvoer worden
gelegd. Het maakt totaal niets meer uit, denken ze, wat u en ik zeggen.
W: Ik ben het eens met hetgeen George
Green zei. Hij heeft een beter beeld neergezet, dan ik het kon doen,
omdat dit precies is wat het is. Ze zijn onwaarschijnlijk arrogant.
Afgezien van die andere eigenschappen die ze hebben, is daar die
arrogantie. Die is gewoon te snijden. Ja. En ze voelen zich erg op hun gemak met hetgeen ze aan het doen
zijn, geheel zelfgenoegzaam. Ze lopen niet stiekem te zijn en sluipen
niet rond. Ik bedoel, deze mensen gedragen zich heel openlijk en een
paar van hen zijn publieke figuren.
B: Goed. Welnu, is er iets dat we
hebben vergeten? Is er iets dat u wilde zeggen, waarvoor u de kans niet
kreeg om er op in te gaan? Wilt u nog iets toevoegen, dat ik u niet
eens heb gevraagd?
W: Er is toch nog zo'n verhaal te
vertellen, volgens mij, want ik besef goed, dat mensen een behoorlijk
niveau van geloofwaardigheid willen zien van hetgeen ik je heb verteld
en ik geloof dat dit altijd een probleem is. Alles wat ik ervan kan
zeggen is, dat ik van deze tijdlijn bewust ben sinds de vroege jaren
'70, toen ik te jong was om te begrijpen wat het toen was. Het scheen
me eigenlijk wel iets heel opwindends te zijn, dat gaande was, en dat
was de eerste keer dat ik ooit hoorde van het bestaan van de
"Angelsaksische Missie".
En details van hetgeen ik weet -- als ik
namen in het bijzonder zou noemen en wat er werd gezegd en waar ik op
dat moment was, zou de Wet Officiële Staatsgeheimen kunnen
compromitteren, waaronder ik nog steeds in een aantal aspecten
resorteer. Ik spreek over militairen. Als het gaat over een
burgeromgeving, dan doe ik dat niet; dan ben ik blij dat ik erover kan
spreken.
Ik zou willen, dat er een manier was waarop
ik andere gebeurtenissen kon beschrijven, waarvan je je bewust bent, en
dat op een manier doen, waarop mensen me veel beter kunnen begrijpen,
dan ik hier heb uitgelegd. Dan weten ze precies waar ik vandaan kom,
waar ik ben geweest en wat ik heb meegemaakt. Ik heb het gevoel, dat
mensen dan veel beter zouden kunnen rationaliseren wat er is gezegd.
Maar ik heb het gevoel, dat hetgeen tot nu
toe is gezegd, voor de mensen voldoende is. En als ze dat willen,
kunnen ze zelf een kijkje nemen en een paar stenen omkeren. En als er
iets van betekenis uitkomt, dat andere mensen kunnen bevestigen, dat
zou geweldig zijn. Dat zou goed zijn, want bewijs... Weet je, ik weet
dat het zo cruciaal is om deze dingen te doen, maar er is op zichzelf
geen bewijsmateriaal. Er is maar één persoon die iets rapporteert, dat
vijf jaar geleden is gebeurd in principe, maar er hangt een veel, veel
groter verhaal omheen, waarvan je je bewust bent, en we moeten
buitengewoon voorzichtig zijn wat we ermee doen.
B: Er zijn natuurlijk veel mensen,
die wel degelijk toegang hebben tot dezelfde informatie als u heeft.
Dit weten duizenden mensen in financiën en defensie en in de politiek.
Het is wijd en zijt bekend. Het is maar een heel klein deel van de
wereldbevolking, maar het is toch heel wijd bekend.
W: Ja, absoluut.
B: En iets dat we altijd hebben
aangemoedigd -- en we zegeen het hier nogmaals -- is dat we iedereen
aanmoedigen, die uit eerste hand of zelfs uit tweede hand enig aspect
hiervan heeft ervaren, naar voren te treden in de wetenschap dat er
veiligheid heerst in aantallen. Weet, dat hoe meer mensen, die uit de
band springen en de moed hebben zich uit te spreken, hoe meer wordt
gehoord en des te meer wordt begrepen, waardoor de hele zaak
geleidelijk een sneeuwbaleffect krijgt. De sneeuwbal is aan het rollen. Hij is nog
klein, maar hij is aan het
rollen.
W: Oh, dat is zo. Dat is zo. Er komt
een tijd, dat er namen worden genoemd, zodra er voldoende publieke
draagkracht is. En we zullen antwoorden van deze mensen eisen.
Dus zodra van de boom van het bewijs
voldoende vruchten vallen, kunnen deze mensen op de juiste wijze aan de
tand worden gevoeld en dan gaan we een heel ander verhaal zien, weet je
wel, voorkomend uit het ene verhaal dat mensen zoals ik je geven. Het
zal veel reëler worden, veel reëler. We krijgen dat voor elkaar. We
kunnen mensen op de proef stellen.
B: Goed. Heel goed. Dit is zeer, zeer
belangrijk. Ik wil afsluten door te zeggen, dank voor uw moed and dank
voor uw geest.
W: Jij ook heel erg bedankt, Bill.
Klik
hier voor de
videopresentatie
__________________________