De Angelsaksische Missie
  Transcriptie getuigeninterview

_____________________________

 

De Angelsaksische Missie
Audio-interview van getuige opgenomen januari 2010

Klik hier voor de videopresentatie

---

Begin van het interview

BILL RYAN (B): Ik wil u dankzeggen voor het feit, dat u naar voren bent gekomen met hetgeen voor mij onmiddellijk duidelijk was, toen ik eenmaal uw geschreven ondervraging had gelezen en zag dat u uiterst belangrijke informatie hebt, welke moet worden medegedeeld. Het is onze taak bij Project Camelot om u te assisteren bij het bereiken van mensen, die zich zodanig bewust zijn, dat ze begrijpen wat u zegt, waarom het belangrijk is, en om het in perspectief te plaatsen met de informatie waarover ze reeds beschikken.

Ter introductie van dit alles vraag ik me af, of u bereid bent in de opname iets over uw achtergrond te vertellen, over uw geschiedenis... over hetgeen waarvan u in het algemeen denkt, dat het veilig is om iets mede te delen over de wijze waarop u in de positie bent gekomen om de informatie te verkrijgen, die u gaat rapporteren.

GETUIGE (W):  Goed. Welnu, de informatie die ik je reeds heb medegedeeld betreft volgens mij geen aardverschuiving. Ik heb het gevoel, dat veel mensen dit al hebben begrepen samen met de hoeveelheid informatie die reeds op het internet wordt uitgebracht.

Indien er unieke feiten in de informatie zitten, die ik je ga geven, waarvan ik het gevoel heb, dat ze moeten worden medegedeeld, dan komt het, omdat de informatie uit eerste hand komt en omdat het je vrij wordt gegeven, zodat degenen die het willen gebruiken geïnformeerd worden. Ik denk dat dit mijn aanvangspositie is, wat dit betreft.

Wat mijzelf betreft, ik heb lange tijd in het leger gezeten en kreeg daarna een seniorenaanstelling in de Stad Londen. In beide instituten kwam ik op vertrouwelijke wijze op de hoogte met gebeurtenissen, die namens een groep mensen in het geheim werden bekokstoofd -- ik kan niet zeggen, dat het namens een land of een gemeenschap was, want dat is in geen geval waar -- maar wel, dat het zeker iets heeft te maken met een groep mensen met eigenbelangen, die er met klem voor zorgen dat er een reeks gebeurtenissen gaan gebeuren.

Als ik er nu op terugkijk, kan ik heel duidelijk zien, dat ze uitermate succesvol zijn in hetgeen ze doen. En ik voel aan hetgeen ik weet, dat deze mensen niet veel tijd meer hebben.

De tijdlijn, die ik ga beschrijven, is op de een of andere manier... en dat is een geschikte naam, echt waar, want een tijdlijn begint ergens en eindigt ergens. En deze mensen zijn zich daarvan zeer goed bewust.

We komen nu in een kritieke tijd, waarover iedereen op het ogenblik discussieert. Daarvan ben ik me goed bewust. De informatie echter die ik bijdraag, kan een paar zoden aan de dijk zetten voor andere mensen, die dit voor zichzelf in overweging willen nemen.

Wat de geloofwaardigheid ervan betreft, kan ik je alleen zeggen, dat hetgeen ik je ga vertellen waarheidsgetrouw is, hoewel veel mensen kunnen denken, dat het een perceptie is. Dat vind ik ook prima. Het is echter mijn ervaring geweest en die ervaring ga ik je mededelen.

B:  Ja. Het zou mooi zijn, als u onderscheid kunt maken tussen informatie, die uit eerste hand naar u is toegekomen, toen u met een paar van die mensen fysiek op bijeenkomsten aanwezig was, en andere informatie die op een meer subjectieve wijze naar u toekwam en die voor u erg betrouwbaar overkomt. Het is belangrijk om de herkomst van de informatie te onderscheiden. Maar voor u natuurlijk en voor veel andere mensen die dit lezen vormt het in feite een samenhangend geheel. Goed?

W:  Ja. Ik geloof, dat dit van belang is. Volgens mij moet alles met elkaar samenhangen. Er zit natuurlijk een subjectief element in; ik bedoel, dat kan ik niet ontkennen. Maar, weet je, alles kan wel worden aangezien als subjectief, maar dit materiaal wordt ook gezien vanuit het standpunt van een getuige. Ik hoop, dat mensen uit de manier, waarop ik het ga beschrijven, kunnen opmaken, welke de subjectieve gevoelens zijn, die ik erover heb, en dat ze zelf kunnen doordringen tot de kern van hetgeen gaande is.

B:  Goed. Welnu, misschien zou u een paar details kunnen geven over de groep waaraan u refereert. Heeft deze groep een naam? Geeft deze groep zichzelf een naam? Kunnen andere mensen, die dit lezen, deze groep herkennen tegen de achtergrond van andere informatie?

W:  Ik heb er zelf moeite mee gehad om deze mensen te beschrijven. Ik heb hen wel eens een "Bende Broeders" genoemd. Ik heb hen ook een "bovenregering" genoemd. Ik zou hen nog andere namen kunnen geven, waarvan sommige geringschattend zijn, want dat verdienen ze ook. [lacht] Maar de meest zinvolle manier om deze mensen te beschrijven, zodat de lezers kunnen begrijpen wat ze zijn, is hen een bovenregering te noemen, want dat is hetgeen waarmee ze zich bezighouden.

B:  Spreekt u hier over Britten, of over internationale figuren?

W:  De bijeenkomst, waarover ik later iets zal zeggen, bestond helemaal uit Britten. Sommigen van hen zijn zeer bekende figuren, die mensen in het Verenigd Koninkrijk onmiddellijk zouden herkennen. Lezers uit andere landen zouden enig onderzoek moeten doen, maar het zijn allemaal nationale figuren, althans een aantal van hen.

B:  Zijn het politieke figuren, of zijn ze afkomstig uit de "nobele klassen" om zo te zeggen?

W:  Ja, er zitten een paar aristocraten tussen en sommigen hebben een zeer aristocratische achtergrond. Ik heb op die bijeenkomst één persoon geïdentificeerd als gepensioneerd politicus. Twee anderen waren gepensioneerde figuren uit de politie en één uit het leger. Ze zijn allemaal nationaal bekend en ze zijn sleutelfiguren, die de huidige regering adviseren -- op dit moment.

B:  En voor zover het hier politieke componenten betreft, dringt dit politieke component door tot beide partijen?

W:  Nee, dit seniorenpolitieke component behoort tot de rechter vleugel in Britannië, de Conservatieve Partij.

B:  Goed. Voor de Amerikaanse lezers kunnen we eraan toevoegen, dat dit overeenkomt met de Republikeinen.

W:  Ja.

B: Goed. Het is dus een vertrouwelijke groep, die in Britannië functioneert, zoals veel Amerikaanse lezers van deze transcriptie deze bij overeenkomst zouden herkennen -- het lijkt op de Amerikaanse, geheime regering. U spreekt over politici achter de schermen, die nog steeds erg veel invloed hebben en die banden hebben met de politie en het leger. Bestaan hier ook Amerikaanse militaire relaties?

W:  Ja.

B:  Oh.

W:  Een militair met aanzien, die nu met pensioen is, maar die zich bezighoudt met het adviseren van de regering.

B:  Ja, ja. Weet u, of heeft u gesprekken gehoord over enige deelname van authoriteiten uit de kerk of het Vaticaan, of uit andere wereldreligies? Maakte dit onderdeel uit van hun strategische planning voor al deze zaken?

W:  Nee. Helemaal niet, maar ik weet dat de Kerk van Engeland vooral medeplichtig is aan alles dat gaande is, volkomen medeplichtig.

B:  En u weet dit vanwege de hechte relatie tussen senioren uit de Kerk van Engeland en de groep, die u in de Stad Londen hebt ontmoet?

W:  Absoluut. Je hoeft geen forensisch onderzoeker te zijn om daarachter te komen. Dat speelt zich openlijk af.

B:  Goed. Is dit fundamenteel masonisch? [Eng: Free Masons; Ned: vrijmetselaars]

W:  Jazeker. Daarover is geen twijfel. Iedereen wordt in dat proces grondig onderzocht, in het masonische proces, en daarna kunnen ze elkaar ontmoeten.

Dit is iets, dat mensen moeten begrijpen. Er bestaan niveau's in de vrijmetselarij. Kijk, de meeste vrijmetselaars weten nergens iets vanaf. Zij zitten erbuiten en doen voor het grootste deel goed werk en hebben het voordeel om tot een soort "club" te behoren, als het ware. Maar het loopt allemaal door diverse niveau's heen. Sommigen noemen het "graden" of wat dan ook. Maar het is een systeem van Wie is Wie. Dat wil zeggen, wie kun je vertrouwen, wie kun je bij elkaar zetten, wie houdt de macht vast, en wie ziet ernaar uit, dat hij meer macht naar zich gaat toetrekken.

Deze mensen trekken elkaar aan en komen bij elkaar, omdat ze allemaal hetzelfde doel dienen. Maar het is niet precies een masonisch doel, weet je wel. Het is iets, dat erop lijkt, maar het is niet hetzelfde.

B:  Kunt u zich nader verklaren?

W:  Nou, volgens mij kun je dit het beste zo uitleggen. Vrijmetselarij, voor zover ik weet, is slechts een middel voor deze mensen. Hiermee zijn ze in staat om in stilte bij elkaar te komen, in het geheim, achter gesloten deuren, om elkaar te leren kennen, om zich veilig en geborgen te voelen, terwijl ze in vertrouwen weten, dat hetgeen in deze bijeenkomsten wordt besproken niet verder komt dan die bijeenkomsten zelf. Dit is dus dat masonische element, maar het dringt door tot op een totaal ander niveau.

De bijeenkomst waarover ik spreek bestond uit mensen, die ik niet tot een aanzienlijk niveau reken -- altans niet van voldoende belang voor mij op dat moment -- want ze bespraken zaken, die reeds waren overeengekomen, die waren voorbereid en gedicteerd. Ze kwamen bijeen om informatie uit te wisselen, om erachter te komen hoe goed het allemaal ging en wat allemaal nog nodig was om op schema te blijven.

B:  Er waren dus zaken reeds besloten op een hoger niveau dan dit. Is dit wat u wilt zeggen?

W:  Dat was heel duidelijk. Uit hetgeen ik hoorde kon ik afleiden, dat dit geen groep was die beslissingen maakte. Het was een actiegroep. Dit waren mensen, die af en toe bij elkaar moesten komen om samen te overleggen wat er moest gebeuren, of wat reeds was gedaan, en wat nog gedaan moest worden. Daarna gaan ze uit elkaar en doen wat ze moeten doen in het vervolg van deze bijeenkomsten.

B:  En u heeft één bijeenkomst bijgewoond?

W:  Eentje maar.

B:  In welke hoedanigheid hebt u deze bijeenkomst bijgewoond?

W:  Door stom toeval! Ik dacht dat het een normale, driemaandelijkse bijeenkomst was, omdat ik op de emaillijst keek, waarop bekende namen stonden en waarvan ik er een was. Maar omdat ik op dat moment een seniorenpositie in de Stad vervulde, dacht ik, dat het heel gewoon was dat ik voor deze soort bijeenkomst werd aangemerkt.

Maar toen ik naar die bijeenkomst ging, bleek dat het niet op dezelfde plek was als voorheen. Het was een plek voor een livreigilde, en dat is nogal ongebruikelijk, maar niet ongebruikelijk genoeg om me af te vragen waarom. Ik ging naar de bijeenkomst, maar het was niet de bijeenkomst die ik had verwacht. Ik geloof dat ik werd uitgenodigd... vanwege de positie die ik had en omdat ze dachten, dat ik één van hen was, evenals zijzelf.

B:  Dus u werd eraan toegevoegd, omdat ze u reeds kenden. Men zag u aan als een veilig paar handen op één buik.

W:  Absoluut, ja. Ik was een veilig paar handen. Ik was een doener. Ik was een van degenen, die op mijn niveau binnen de organisatie dingen voor elkaar kreeg.

B:  Ik snap het.

W:  Daarvoor zagen ze me aan. Veel mensen kenden me al enige tijd, zelfs de meest seniore figuren binnen die groep. Ik bedoel, we tutoyeerden elkaar, dat soort dingen. Ik werd ook regelmatig gevraagd voor uiteenlopende gelegenheden, sociale functies en dat soort zaken, waar ik een aantal van hen heb leren kennen en waar zij mij hebben leren kennen.

Het was dus allemaal heel ongedwongen, nogal professioneel, niets ongewoons, hoewel er bij mij een kwartje viel, toen ik hoorde waarmee ze bezig waren, wat ze van plan waren en welke beslissingen ze maakten, die ik grotendeels heb veronachtzaamd. Het lijkt raar te zijn, maar er was een deel in mij, dat niet wilde weten wat daar gaande was.

B:  Wilt u zeggen, dat de mensen, die deze specifieke bijeenkomst bijwoonden, u grotendeels bekend waren en dat u eerder met hen andere bijeenkomsten had bijgewoond, maar dat deze bijeenkomst anders was, omdat hij zich op een andere lokatie met een andere agenda afspeelde, hoewel de afgevaardigden van de bijeenkomst grotendeels deel uitmaakten van dezelfde groep? Is dat wat u wilt zeggen?

W:  Nee, dat bedoel ik niet. Ik kende de meeste gasten op de bijeenkomst, maar niet allemaal. Er waren ongeveer 25-30 mensen op de bijeenkomst. Het was nogal informeel, weet je wel, mensen die elkaar leren kennen en die elkaar weer terugzien, zoals dat gaat. Dit was allemaal niet ongebruikelijk. Maar dat werd het wel, toen er onderwerpen werden aangesneden. Op dat moment begon ik me te verbazen over hetgeen werd gezegd.

B:  Was het een formele bijeenkomst aan een tafel met een voorzitter, schrijfblokken, glazen water, en dat soort zaken?

W:  Nee, helemaal niet. Er werden geen notities gemaakt -- hemaal niets. Het was een echte bijeenkomst achter gesloten deuren, waar mensen met elkaar zaken bespraken, waar sommigen het publiek toespraken en uit de doeken deden wat hen bezighield, waar ze overgingen op andere onderwerpen, waarvan ze dachten dat het voor hen van belang was.

Ze omschreven hetgeen ik alleen kan benoemen als de "tijdlijn van gebeurtenissen", waarop ze hadden geanticipeerd, die op koers moest liggen, en waarover ze een heleboel zorgen hadden, omdat hij niet op koers lag. En datgene wat moest gebeuren in de tijdlijn, dat niet was gebeurd, en welke acties moesten worden ondernomen om te zorgen, dat het wel zou gebeuren.

Hier begonnen de zaken helemaal surrealistisch te worden, want ik was nooit eerder in het gezelschap van mensen geweest, die over zulke zaken spraken.

Welnu, de groep mensen, die ik het beste kende, degenen die het werk in de Stad doen, behoren tot diverse goed bekende financiële commissies; sommige ervan zijn zeer uiteenlopende commissies, maar ze behoren allemaal tot dezelfde organisatie. Deze mensen blijven ongezien. De meeste mensen weten niet wie ze zijn. Ik ken ze wel. Ik ken hen van gezicht, ik ken hen van naam. Ik ken hen door hetgeen ze doen.

Het waren die andere figuren, die daar op dat moment waren, die me verbaasden. Drie anderen in het bijzonder. Er waren meer mensen daar, die op hun niveau zaten en die ik niet echt kon thuisbrengen, maar drie ervan waren van belang, zeker.

B:  Wanneer was die bijeenkomst? Laten we er een datum aan geven.

W:  We hebben het over 2005. Het was na de algemene verkiezing van mei, toen Blair opnieuw was gekozen. De bijeenkomst had met zekerheid ergens in juni van dat jaar plaats.

B:  Is het goed, dat we op de band zetten, dat het in juni was?

W:  Juni 2005 is goed. Ja.

B:  Prima. Nu vraag ik me af, of u uit de doeken kunt doen wat op die bijeenkomst werd besproken.

W:  Zoals ik zei, ik was nogal verrast om het aantal mensen te zien dat daar was. De bijeenkomst betrof verscheidene gesprekken die over verscheidene onderwerpen of zaken gingen, die op dat moment met de wereld gebeurden. Er was dus een flinke discussie over de veiligheid in het land. Eén van die drie sleutelpersonen daar, heeft nu hierover de leiding... die houdt zich hiermee bezig. Hij zit daar nu. Hij zit nu op die positie.

Het grote onderwerp op dat moment was Irak. Dat stond op hun agenda, maar verrassend genoeg werd er ook heel veel gesproken over Iran. Datgene, wat me verbaasde en waarvan ik mijn wenkbrauwen optrok, was de openlijke mededeling -- dit werd gezegd door mensen die lekker met elkaar zaten te keuvelen zonder te strijden of te schreeuwen, die gezellig zaten te praten -- over de Israëlische weerwil om Iran aan te vallen en tot een gewapende actie over te halen. Daarvan gingen mijn nekharen overeind staan.

Het leek erop, alsof de Israëlische regering onderworpen was aan hetgeen hier gaande was en dat het een rol moest spelen, die buiten de Israëlische grenzen werd gedicteerd. Een jaar later heeft Israël de door Iran gesteunde bases van de Hezbollah in Libanon aangevallen.

Daarna kwam het tweede onderwerp naar voren, dat ik me heel goed kan herinneren. Men had het over de Japanse weerwil om een ravage in de financiële sector van China aan te richten.

Ik kon echt niet begrijpen waarom men daarover sprak en waarom dat van enig belang was. Datgene wat ik eruit opmaakte was, dat de Japanse regering, of degenen in Japan, werden gedwongen of opgedragen om iets te doen, dat de Chinese vlucht naar monetaire macht zou doen stranden of vertragen.

Er werd vermeld, dat China te snel groeide en dat de voornaamste begunstigde van die groei het Chinese leger was, dat grotendeels werd gemoderniseerd met het geld, dat ze uit de wereldmarkt haalden.

En toen... en hier kan ik niet anders dan subjectief worden, Bill. Want ik herinner me, dat ik op dat moment helemaal ziek werd van hetgeen werd besproken en me grote zorgen maakte over hetgeen werd gezegd.

Ik zat aan de rand van dat gezelschap en ik kon de angst in mezelf naar boven voelen komen, want deze zaken werden voor de vuist weg besproken. Dit werd aan niemand bekend gemaakt. Dit waren zaken, waarvan ze alles al afwisten.

Toen werd er openlijk gesproken over het gebruik van biologische wapens, waar en wanneer ze moesten worden ingezet. En het tijdstip. Het tijdstip schijnt altijd van cruciaal belang te zijn.

Daarna kwamen er meer gesprekken rond de manier, waarop Iran militair moest worden betrokken om het gewenste militaire antwoord aan China te ontlokken.

Er bestond een duidelijke verwachting, dat ze Iran tot een vorm van gewapend conflict met het Westen konden prikkelen, waarbij China Iran te hulp zou komen. Met behulp van deze provokatie zou hetzij China dan wel Iran een of ander strategisch kernwapen inzetten.

Zoals ik zei, deze mensen waren niet degenen, die de beslissingen maakten. Ze bespraken iets dat reeds was voorbereid, dus ze wisselden eenvoudig hun informatie onder elkaar uit. Naarmate deze gesprekken zich ontwikkelden werd het duidelijk, dat de centrale kwestie van deze bijeenkomst was, wanneer de ballon zou worden opgelaten -- wanneer dit allemaal zou gaan gebeuren.

Andere gesprekken centreerden zich rond het afhandelen van financiën, hulpbronnen, bescherming van vermogens en eigendommen, de controle over deze bezittingen, en het naar binnen loodsen van externe bezittingen. Ik kan met je door de kettingreactie van gebeurtenissen gaan, Bill, als je wilt.

B:  Ik zou heel blij zijn, als u er zo gedetailleerd mogelijk, als u denkt dat mogelijk is, op kunt ingaan.

W:  Goed. Welnu, zoals ik eerder zei, ze wilden hetzij de Chinezen dan wel de Iraniërs schuldig laten worden aan het eerste gebruik van kernwapens om daarmee het volgende stadium te kunnen rechtvaardigen.

Ik heb er reeds aan toegevoegd -- en dit is met veel geruchten vervlochten, dus het kan niet worden bevestigd, maar mijn informatie, die uit deze bijeenkomst naar voren is gekomen, alsmede die uit andere bronnen, geeft duidelijk aan -- dat de Iraniërs op dit moment inderdaad een strategisch nucleair vermogen hebben. Ze zijn dit niet aan het ontwikkelen. Ze hebben het al.

B:  Sommigen zeggen dat ze het misschien van de Russen hebben gekregen. Heeft u daarover enig idee?

W:  Volgens mij is het afkomstig van de Chinezen.

B:  Van de Chinezen... oh.

W:  Dat komt, omdat de Chinese technologie al heel lang in hun raketsystemen wordt gebruikt. Ze krijgen ook rakettechnologie van de Russen, maar dit zijn voornamelijk afweersystemen van de grond naar de lucht, dat soort dingen -- defensieve wapens. Strategische raketwapens is technolgie, die ze van China krijgen.

B:  Heeft u ervaring met dit onderwerp vanuit uw eigen militaire achtergrond?

W: Ja.

B:  Dit betekent dan, dat u in de bijeenkomst deze informatie hoorde met uw militaire pet op, met uw militaire ervaring, en kon begrijpen waarover ze strategisch en tactisch spraken en waarom.

W:  Oh, absoluut. Ik had er zelfs tussenin kunnen springen en hun terminologie kunnen verbeteren, want volgens mij hadden ze het verkeerd, maar ze probeerden het zo goed mogelijk te omschrijven.

B:  Goed.

W:  Dus ja, ik heb diepgaande kennis over die soorten wapens en wapensystemen in het algemeen.

B:  Wapensystemen in het algemeen; zeker. Goed. Laten we teruggaan naar het punt, waar we zijn gebleven. Dit was een voetnoot, waarin u zei stellig van mening te zijn, dat Iran in feite beschikt over een huidige nucleaire capaciteit.

W:  Ja, als ik dit nog kan zeggen, Bill, voordat ik het vergeet... het is een gerucht in die zin, dat er in die discussie niet werd gezegd, dat Iran ze niet heeft. Het gesprek had de neiging ervan uit te gaan, dat de Iraniërs dat soort wapen hebben en niet hebben. Ik denk dat daar het onderscheid gemaakt zou zijn -- indien ze ze niet hadden. Er werd niet gesproken over het feit dat ze ze NIET hebben. Uit het gesprek bleek, dat ze zulke wapens reeds in hun bezit hebben.

B:  Ik begrijp het. Ik wil u niet van uw appropos afbrengen, maar hier ligt een potentiële analogie met de situatie in Irak, toen westerse regeringen en militairen -- of ze nu werkelijk van de waarheid op de hoogte waren of niet -- het publiek met stelligheid voorhielden, dat het Irakese leger een veel grotere capaciteit had, dan in werkelijkheid het geval was. Is het mogelijk, dat hier een illusie in het spel is met betrekking tot de capaciteit van Iran? Of denkt u dat ze echt wisten, wat de Iraniërs hebben en waartoe ze in staat zijn?

W: Het maken van een vergelijking met Irak is vanzelfsprekend. Maar in deze context denk ik dat het misleidend kan zijn.

De dekking die Irak kreeg tijdens de Oorlog Iran-Irak kwam voornamelijk uit het Westen. En onder het "Westen" moeten we ook Israël verstaan. Dus de mogelijkheid dat Irak een kernwapen krijgt, dat ze niet zelf hebben gemaakt, maar dat werd geïmporteerd, zou heel gering zijn.

De andere zijde van de medaille is Iran. Iran wordt onafgebroken door China gedekt en dan later door de Russen. Maar ook door andere landen. De militaire markt is heel open van aard en daartoe behoren zelfs de Fransen, die hun wapens op zeer onafhankelijke wijze exporteren waar ze maar kunnen.

B:  Ja.

W:  Zelfs tegen de regels van conventies in, die bestaan over wapenleveranties naar het buitenland. Maar dit voert te ver. We spreken over een land dat gedurende de revolutionaire periode heel goed is gebruikt door een ander land, terwijl ze werden beschouwd als een vijand van alle westerse landen en ook van de Golfstaten.

B:  Bedoelt u, verwijst u naar Iran dat is gebruikt door China?

W:  China. Ja. Ze gebruiken elkaar natuurlijk. De economie van China rijst de pan uit. Ik weet niet of het zijn hoogtepunt heeft bereikt of niet, maar hierover heb ik het niet. De hoeveelheid wapens en het niveau van technische deskundigheid, die Iran van Chinese militairen krijgt... ik kan me niet voorstellen, dat er niet in ieder pakket dat naar Iran gaat een kernwapen zit, of dat nu valt onder de directe controle van de Iraanse Revolutionaire Garde of gezamenlijk onder die van de Iraniërs en de Chinezen. Daarover is geen zekerheid.

Maar ik ga even terug naar hetgeen ik eerder zei, dat de aanname op die bijeenkomst was -- en dat was overduidelijk -- dat de Iraniërs zulke wapens in hun bezit HEBBEN, want het tegendeel werd niet beweerd.

B:  Begrepen. En datgene wat u nu gaat bespreken is de manier, waarop deze samenwerking tussen Iran en China gebruikt gaat worden als middel om bij China te komen, want China is het belangrijkste doelwit. Klopt dat?

W:  Dat klopt. China is het belangrijkste doelwit geweest sinds tenminste het midden van de jaren '70. En nogmaals, deze informatie komt via derde partijen, dus ik kan je geen direct bewijs uit de eerste hand leveren, maar het is altijd China geweest. Het was altijd China, die in deze tijdlijn de grote jongen was.

B:  Mm hm.

W:  Op dit moment zitten ze achter China aan en het gaat erom, hoe ze het scenario creëren en gaan opleggen, waarin deze soort... nou ja, het wordt oorlog, Bill. Er komt oorlog. Hoe moet je dit realiseren en hoe kan het aan iedereen hier in het Westen geloofwaardig worden gemaakt?

De manier waarop het geloofwaardig wordt gemaakt is met behulp van een staat als Iran, die wordt gebruikt als zondebok en die een kernwapen gaat gebruiken om een uitwisseling tot stand te brengen.

B:  De hele rechtvaardiging hiervan is dan om China in een oorlog te lokken, maar om welke reden dan?

W: China komt dan heel snel Iran te hulp. We hebben het dan over de "Wegen naar Jerusalem", als het ware. Je moet dan ook niet versteld staan, dat de Chinezen hun eigen "Weg naar Jerusalem" hebben, om zo te zeggen, want dat is de plek waar de olie zit -- hun levensader -- en van daaruit kan hun macht zich veel verder uitbreiden, dan waar het zich op dit moment bevindt.

B:  Ik heb even niet begrepen wat u met Jeruzalem bedoelde. Was dat een metafoor, toen u het over Iran had?

W:  Ja, het was mijn beeldspraak. Ofschoon ik het niet eerder heb genoemd, weet je, ze praten over "de weg naar Jeruzalem", als het ware. Figuren zoals Benjamin Netanyahu gebruiken die uitdrukking dikwijls. Obama heeft hem gebruikt. De Chinese president heeft hem in feite geloof ik ook gebruikt. Hu Jintao is zijn naam. Ze hebben deze metafoor in feite gebruikt.

B:  Dat wist ik niet.

W:  Ja, dat hebben ze zeker. Daar ligt de weg. Ligt hij door Teheran de ene kant op? Of ligt hij wéér door Teheran de andere kant op?

B:  Dus u gebruikt hem voornamelijk als metafoor voor een gewenst doel, iets dat wordt bereikt?

W:  Dat is juist.

B:  Dus u zegt, dat er een langetermijnplan klaar ligt, dat al een hele tijd eerder was voorbereid om een situatie te creëren, om het schaakbord op te zetten, het schaakbord van de wereld, met het doel dat er oorlog met China moet komen. Dit zegt u dus?

W:  Ja, in een notendop. Je snapt het. Het betreft een hele reeks gebeurtenissen, waarvan er al een aantal zijn verwezenlijkt. En nogmaals, ik kan alleen benadrukken, dat tijd een criterium schijnt te zijn.

B:  Welke dingen zijn gebeurd en welke gaan er nog gebeuren en hoe ziet het plan eruit, waarvan ze alles willen laten gebeuren, als alles zou gebeuren zoals ze het willen?

W:  Nou, het plan is om de lont weer eens in het Midden-Oosten aan te steken op een manier, die voorgaande conflicten in het Midden-Oosten op een speelplaatsruzietje doen lijken.

Hierbij worden kernwapens gebruikt en nogmaals, de bedoeling is om een atmosfeer van chaos en extreme angst te creëren, niet alleen in het Westen, maar in de hele wereld, en om -- zoals ik heb gezegd -- verenigde, totalitaire, westerse regeringen te installeren. Om dit te laten plaatsvinden, moet China er politiek en sociaal tussenuit worden gehaald.

B:  Dus wat ze hier gaan doen is, ze vangen twee vliegen in één klap. Ze gebruiken dit als een rechtvaardiging om -- wat men op het internet heeft genoemd -- Een Wereldregering te installeren, maar dan zonder China. U spreekt over de westerse landen in een gesloten bondgenootschap tegen deze nieuwe bedreiging.

W:  Het zijn specifiek de westerse landen, maar ik denk dat we Japan hier ook moeten bijrekenen.

B:  En Rusland? Waar staat Rusland ergens?

W:  Ik geloof dat Rusland een speler is, maar ik heb er geen bewijs voor. Om de een of andere reden krijgt Rusland hier geen kans. Ik veronderstel, dat de Russische regering van dit moment twee handen op één buik is met de overheersende spelers hier in het Westen.

B:  Hm. Dus u zegt, dat Rusland in de bijeenkomst, waar u aanwezig was, niet als een grote factor werd aangemerkt.

W:  Nee, helemaal niet. De enige manier, waarop het ter sprake kwam was, dat het hele idee bestaat uit het creëren van een chaotische toestand in de hele wereld. Het zou betekenen, dat er later gebruik zal worden gemaakt van biologische wapens, grootschalige voedseltekorten, hetgeen kwetsbare landen in de hele wereld zal aantasten, gevolgd door massale sterfte en ziekte.

De enige keer dat Rusland hier werd genoemd, was heel vreemd en ik kan het niet verklaren, maar misschien kan iemand anders dat. Ik kan hier echt niet uitkomen. Maar in die bijeenkomst werd gezegd, "om te veroorzaken dat het Chinese leger Oost-Rusland aanvalt". Nou, ik kan dit niet inschatten en ik weet ook niet waarom dit in de bijeenkomst werd vermeld. Ik weet het eenvoudig niet.

B:  Goed. Dus om even terug te komen op hetgeen ik een minuut geleden zei over twee vliegen in één klap. Het ene doel is dus om een verenigd bondgenootschap van westerse landen te vestigen met een soort van totalitaire "noodbasis" vergezeld van een aspect van zware controle. En het andere aspect is in feite om het vuur van deze oorlog aan te steken, hetgeen zal resulteren in allerlei chaos en waarschijnlijk ergens een enorm aantal mensen dat gaat sterven.

W:  Ja.

B:  De Chinese bevolking? Of iedereen op de planeet? Is dit een onderdeel van het bevolkingsreductieplan? Wat hebben ze daarover gezegd?

W:  Nou, er werd gesproken over het gebruik van biologische middelen, die werden omschreven als griepachtig en die zich als een lopend vuur zouden verspreiden. Welnu, dit hebben ze niet op die bijeenkomst besproken, maar nu weet ik, dat dit de mensen genetisch zal aanvallen, dus niet iedereen tegelijk. Hoe dat gaat gebeuren... ik ben geen geneticus, dus ik weet het echt niet. Je kunt alleen aannemen, dat het op de een of andere manier is gekoppeld aan het DNA.

B:  Mm hm.

W:  En de verschillen die in het DNA worden aangetroffen. Deze verschillen zijn geïdentificeerd en die virussen kunnen iemand doden en heel snel.

B:  Dus die virussen hebben een genetisch doelwit. Is dat hetgeen u zegt?

W:  Ja.

B:  Zijn ze genetisch gericht op een type ras, of zelfs nog specifieker dan dat?

W:  Een type ras. Daarvan ben ik heel zeker. Ze praten over het laten uitsterven van een compleet deel van het menselijk ras en dat doen ze op een genetisch wijze.

B:  Echt waar? Hebben ze dat in die bijeenkomst gezegd, met die woorden?

W:  Niet precies. Dat zijn mijn woorden. Maar dit is de manier waarop het werd vermeld en dit herinner ik me ervan en hoe het naar buiten kwam en hoe ik het heb geïnterpreteerd.

B:  Okay.

W:  Maar daar heeft het heel zeker naar verwezen.

B:  Hebben ze het gehad over de reden waarom de Chinezen er tussenuit moesten, omdat ze een ongemakkelijk grote groep vormen, die geen bal speelt met de globale plannen? Of praten ze hierover als excuus om de hele wereldbevollking uit te dunnen, inclusief die van de weterse landen?

W:  Ja, dat is een goede vraag. Voor zover ik het kan overzien, is dit een hypothetische vraag. Nogmaals, ik kan je er geen antwoord op geven. Mijn persoonlijke mening is, dat het er zeker naar uitziet, dat dit een uitdunning van de wereldbevolking betreft. Deze moet worden teruggebracht tot een beheersbare omvang, zodat die regering, die er gaat komen, de macht kan behouden. Anders zou dat niet lukken.

Nu ik erover spreek, word ik er ziek van, echt waar. Ik word er zo ziek van, dat ze zoiets gaan doen; dat er zelfs over zulke dingen wordt gesproken. Ze gaan de bevolking terugdringen tot hetgeen zij koelbloedig zien als een "hanteerbaar niveau".

B:  Kunt u in die bijeenkomst, die u hebt bijgewoond, een aanwijzing geven voor de niveau's, of de aantallen, of de percentages, of iets tastbaars, dat u zich kunt herinneren?

W:  Ja. Ze spreken over de helft.

B:  Grote goedheid. Dat zijn veel mensen.

W:  Ja, dat is het zeker.

B:  Goed.

W:  Dat brengt het aantal terug op de helft.

B:  Dat is dan meer dan de Chinezen. Dat beantwoordt die vraag, of niet?

W:  Nou, in een nucleaire uitwisseling -- en ik geloof dat er een beperkte nucleaire uitwisseling gaat komen -- komt een soort van staakt-het-vuren. Daarover werd gesproken. Ze anticipeerden op een snelle wapenstilstand, maar niet voordat er miljoenen waren gestorven, voornamelijk in het Midden-Oosten.

Dus we hebben het hier waarschijnlijk over Israël. De bevolking van Israël wordt eraan opgeofferd. Ook plaatsen zoals Syrië, Libanon, mogelijk Irak, in ieder geval Iran, weet je wel, de steden en de hoofdsteden, energiecentrales, dat soort dingen. Dan komt er een wapenstilstand, voordat het tot een volledige uitbarsting komt.

B:  Een staakt...? Nee maar. Sorry, dat ik u in de reden val, mijn excuses. Een wapenstilstand, voordat het tot een volledige uitbarsting komt?

W:  Ja, het is een soort pokerspel, waarin ze al weten welke handen worden uitgespeeld. Ze weten wat er wordt uitgespeeld. Ze weten dat het scenario kan worden uitgespeeld en dat het scenario weer kan worden beëindigd met een wapenstilstand. Dus dan hebben we de wapenstilstand en tijdens die wapenstilstand gaan gebeurtenissen pas echt van stapel lopen.

B:  Weet u ook hoe?

W:  Ja. Dan worden biologische wapens ingezet.

B:  Oh...

W:  Dit creëert de condities waarin biologische wapens kunnen worden ingezet. En dan moet je je een wereld voorstellen, nu een post-nucleaire oorlog, of een beperkte nucleaire oorlog, in chaos, financiële ineenstorting, en totalitaire regeringen die worden geïnstalleerd.

B:  En ontzettend veel schade aan de infrastructuur.

W:  Mensen die in totale angst en paniek leven -- dit is het volgende wat gebeurt. Je hebt een scenario... en hierover werd weer gesproken en ik kan in details treden over de manier, waarop mensen beter beheersbaar worden zonder dat iemand naar voren komt en zegt wat er gaat gebeuren, want hun eigen veiligheid is nu stevig in handen geplaatst van degenen, die zeggen dat ze de zaak het beste kunnen beschermen.

En in de chaos, die voortvloeit uit een post-nucleaire uitwisseling, worden die biologische wapens ingezet op een manier, waarop er geen structuur en geen vangnetten meer zijn om deze vorm van biologische aanslag op te vangen.

En ik moet erbij vertellen, voor degenen die dat niet weten, dat biologische wapens even effectief zijn als kernwapens; het kost alleen wat meer tijd -- dat is alles.

B:  Ja. Is het inzetten van biologische wapens, dat volgt op de wapenstilstand, iets dat heimelijk gebeurt, waarbij mensen plotseling ziek worden zonder dat iemand weet waar het vandaan komt? Of is dit een openlijk gebruik van een wapen, dat heel duideljk zichtbaar is?

W:  Ik denk niet dat dit openlijk zal gebeuren, want de Chinese bevolking zal door de griep worden getroffen! Dus er komt een wereldwijde griepepidemie, misschien, waarvan één land zoals China -- of China, omdat China is genoemd -- het meest heeft te lijden.

B:  Goed. Maar als u een Chinese militaire opperbevelhebber zou zijn, wat zou u dan doen in een dergelijke situatie? U zou waarschijnlijk een wraakactie ondernemen.

W:  Ja inderdaad. Het soort wraakactie die de Chinese strijdkrachten kunnen leveren is niet dezelfde als die, welke in het Westen wordt aangewend. Het soort wapens die het Westen kan gebruiken overstijgt heel, heel snel alles, dat op dit moment binnen het technologische vermogen van de Chinese strijdkrachten ligt -- hoewel ze beter worden naarmate de tijd vordert.

Maar wanneer ik het heb over China, spreek ik over het Volksbevrijdingsleger, het Volksleger, dat heel snel mobiliseert en dan praat je over massabewegingen van troepen op de een of andere manier in zones, waar ze zich met hun ambtgenoot in verbinding kunnen stellen.

Maar in dit type uitwisseling, die nucleair gaat worden... daarom zei ik meteen aan het begin... er komt om te beginnen een conventionele oorlog, daarna gaat het snel over op nucleair met hetzij Iran, of de Chinezen worden geprovoceerd om het eerste te gebruiken, want die zullen niet in staat zijn zich in de positie te bevinden dat ze zich behoorlijk kunnen verdedigen tegen datgene, wat het Westen conventioneel kan aanleveren zonder als eerste nucleair te gaan.

B:  Goed. Dus de Chinezen worden verplicht zich in een preventieve aanval te begeven.

W:  Ja, al hun opties zullen van hen worden weggenomen... de vergeldingsopties zullen heel snel van hen worden weggenomen en ze zullen geen tijd hebben zich te herstellen.

B:  Goed. Wat u daar beschreef, was de situatie vóór de wapenstilstand, wanneer China zou worden geprovoceerd om kernwapens te gebruiken.

W:  Ik denk, dat je het beste hiernaar kan kijken in stadia. We praten hier dus over een soort conventionele oorlog; die oorlog produceert dan het gebruik van een kernwapen, hetzij door de Chinezen, dan wel door de Iraniërs.

B:  Okay.

W:  Waarschijnlijk eerder door Iran om te zorgen dat het niet verder gaat. Dan hebben we het over een uitwisseling van wapens en daarna een wapenstilstan, voordat we iets krijgen, dat niet langer beperkt blijft tot een geografisch gebied.

B:  Hoe ziet dat eruit? Wordt dit wereldwijd? Spreekt u bijvoorbeeld van kernwapens op Amerikaans grondgebied, in Europa, enzovoort?

W:  Nee. Een wereldwijde kernoorlog werd niet genoemd.

B:  Okay.

W:  Het was zuiver geografisch, Midden-Oosten.

B:  Goed. Dus eigenlijk gaan een aantal mensen hiernaar verwijzen als de oorlog van Armageddon, de oorlog die is voorspeld.

W:  Ja, dat klopt. Voor degenen die er op deze manier naar kijken, weet je, is deze tijd zeker een hoogtepunt, waarin dit soort dingen gaan gebeuren. Maar waarschijnlijk niet op e manier waarop ze dachten, want ik kan dit niet vaak genoeg benadrukken: mensen worden in het algemeen tot een dermate staat van paniek en angst gedreven, dat ze overal een sterke regering willen hebben.

Ze zullen dat geen totalitaire regimes noemen; het zullen militaire regeringen zijn, waarbij de burgerregering nog steeds bestaat, maar dan in een overbodige modus. De militairen zullen de baas zijn op dezelfde manier als de generaal in Afghanistan, of voorheen in Iraq. De dienstdoende generaal neemt het strijdtoneel over. Hij geeft de commando's.

Dus we moeten ons voorstellen dat het hetzelfde wordt als in een land, waar je een militair gebaseerde burgerregering hebt, die de baas is, met een zogenaamd gekozen regering die praktisch overbodig is. De militair gebaseerde regering biedt veiligheid aan de bevolking, die in deze landen wonen en die nog onderhevig moeten worden aan deze vorm van aanslagen.

B:  Wanneer gaat deze reeks gebeurtenissen plaats vinden, voor zover u weet?

W:  Zo goed als ik weet... 18 maanden. Het gebeurt zeker vóór 2012.

B:  Okay.

W:  Of rond 2012, ergens in dat jaar.

B:  Welnu, iemand die dit leest zal zich afvragen, "Oh, dus hierover hebben ze zitten praten in 2005. Hoe kun je nu weten, dat dit plan nog steeds van kracht is, dat dingen niet radikaal zijn veranderd, dat ze het niet compleet hebben verlaten, dat er niet een grote ommekeer is geweest, of dat ze opeens het licht hebben gezien?" Wat maakt u er zo zeker van dat dit nog steeds actueel is?

W:  Vanwege de gebeurtenissen, die sinds 2005 hebben plaats gehad. Dat is volgens mij de meest logische manier om ernaar te kijken. We hebben al een zogenaamde financiële ineenstorting gehad. Het was helemaal geen ineenstorting. Het was een centralisatie van financiële macht. Dat is er gebeurd. Dat is zeker in de Verenigde Staten gebeurd. Het is hoogst waarschijnlijk gebeurd in het Verenigd Koninkrijk. Het is hoogst waarschijnlijk gebeurd in Frankrijk en in Duitsland. Dus alle sleutelfiguren in de westerse wereld hebben hun financiële vermogen gecentraliseerd.

B:  Werd hierover in de bijeenkomst gesproken?

W:  Ja! Het heeft nogal een groot deel van die bijeenkomst in beslag genomen om te praten over hoe het ging gebeuren. Stel je even voor waar de bijeenkomst heeft plaats gehad -- in de Stad Londen. De Stad is de financiële as van de wereld, zonder enige twijfel.

B:  Dus wat u dan zegt is, dat al deze dingen zijn gebeurd volgens hun uitvoering van dit plan.

W:  Dat is juist -- en alle voorbereidingen die gemaakt moeten worden, voordat dit type conflict plaats vindt, zijn eveneens reeds voorbereid.

B:  Zoals wat? Waar verwijst u naar?

W:  Welnu, je hebt het over sleutelfiguren die het overnemen. Laten we hiervoor eens een goed voorbeeld nemen, want dit is iets waarvan de meeste mensen in het Verenigd Koninkrijk zich waarschijnlijk niet bewust zijn, namelijk dat de Britse industrie van de persoonsbeveiliging ongeveer 500.000 mensen in dienst heeft, hetgeen er veel meer zijn dan die in het leger van het VK zitten. Het leger van het VK is veel kleiner. Het leger van het VK telt maar een paar honderdduizend mensen. We hebben het over 500.000 mensen die werken in de sector persoonsbeveiliging op dit moment.

Welnu, vóór 2005 was daarvoor geen regulering. Er bestond geen training. Er bestond geen uniformiteit voor die kracht. Maar achter de schermen -- en dit is iets waarvan mensen zich bewust moeten zijn, vooral in het Verenigd Koninkrijk -- was daar de Industriële Persoonbeveiligingswet van 2001.

Die wet zorgde ervoor dat iedereen, die in de privésector werkzaam was, een bepaalde training moest ondergaan. Ze moesten ook aan een politiecontrole worden onderworpen. Het appelleert aan een soort burgerzin, dat mensen die werken in gebieden met een dergelijke verantwoording voor beveiliging door de politie moeten worden onderzocht.

Deze politieonderzoeken... alles komen ze te weten. Het gaat er niet alleen om of je een overtreding hebt begaan of niet. Geloof me, je kunt veel meer te weten komen over iemand door middel van een politieonderzoek.

En dan heb je de training. De training gaat over het omgaan met conflicten: wat moet je doen als er conflicten zijn, hoe ga je daarmee om, hoe houd je die onder controle. En verder wordt hen geleerd hoe ze dwang kunnen uitoefenen. Van hieruit wordt het uitgebreid.

B:  Dus u hebt het over het afhandelen van problemen met burgerlijke onrust, enzovoort. En dit is er allemaal voor opgezet.

W:  Inderdaad. Neem de protesten, die plaats hadden na de invasie van Iraq in 2003, hier in het Verenigd Koninkrijk en in West-Europa en ook in de Verenigde Staten, maar voornamelijk in West-Europa. Dat leek op een massabetoging tegen de oorlog in Iraq. Dat wordt niet nog eens herhaald. Dat gebeurt niet.

Maar de mensen in deze sector van de industrie moeten wettelijk bekrachtigd zijn om hun werk te kunnen doen, want ze zullen nog steeds bezig zijn bezittingen te beschermen, dus doen ze nog steeds hun werk. En terwijl we praten, zoekt de Industriële Beveiligingssector meer macht bovenop de macht, die hen reeds is toegestaan -- en krijg die ook. Ze zijn reeds gelegaliseerd om wettelijk onder de burgerbevolking te opereren. Nu krijgen ze de toegevoegde macht van de politie, die ze nodig hebben.

Het geldt niet alleen voor degenen in de Britse beveiligingsindustrie; het is ook voor degenen die "stadsbewakers" worden genoemd, zoals parkeerwachters, dat soort figuren; gemeentepolitie; degenen die de politie bijstaan om hun werk uit te voeren krijgen een macht die geschikt is voor de verantwoordelijkheden, die nodig zijn om hen in staat te stellen het werk effectief te kunnen doen. Dus we hebben het over het bevel tot arrestatie; het bevel tot detentie; in die termen moet je denken. En dit gaat gebeuren.

B: Weet u, of dit ook in andere westerse landen gaat gebeuren?

W:  Nou, het is al in andere westerse landen gebeurd, zoals Frankrijk en Duitsland, waar  verschillende politiekorpsen samenwerken. Je hebt niet één politiemacht, die je als het ware kunt identificeren zo van, "Goed, dit is de politie." Ze beschikken over andere instanties, die allemaal over dezelfde bevoegdheden beschikken.

Maar die macht bestaat op dit moment nog niet in de beveiligingsindustrie van het Verenigd Koninkrijk. Dit bestaat in de Verenigde Staten wel en in het VK gaat in principe het Amerikaanse model van kracht worden.

B:  Goed. Voordat u hierover in detail trad, spraken we over de tijdlijn -- en ik vroeg u wat uw antwoord zou zijn op de vraag van iemand die wil weten hoe u zo zeker kunt zijn, dat dit min of meer in de pen zit, zelfs al is de bijeenkomst die u heeft bijgewoond vier jaar geleden geweest.

W:  Nu bijna vijf jaar geleden.

B:  Bijna vijf. Ja.

W:  Ja. Alles wat ik daarover kan zeggen is, Bill, neem gewoon aan wat ik heb gezegd en als het niemand aanspreekt -- de geldigheid van hetgeen is gezegd kan iedereen zelf controleren, als men dat zou willen.

B:  Ja.

W:  Niet alles is verborgen. Ze kunnen onmogelijk alles verstoppen en daarom kunnen ze de stukken van de puzzel bij elkaar leggen en zien dat het heel geloofwaardig is.

B:  Ja. Ik moet toegeven, dat het heel geloofwaardig is en dat is heel ontnuchterend. Aan het begin van ons gesprek heeft u gezegd... en ik parafraseer... u zei, dat dit vanuit hun gezichtspunt een race tegen de klok is. Waarom?

W:  Er gaan een heleboel dingen gebeuren binnen de eerstvolgende paar jaar en het heeft allemaal te maken met macht. Sommige dingen begrijp ikzelf ook niet helemaal, om eerlijk te zijn. Maar van hetgeen ik begrijp, wordt er enorm veel gehandeld in macht en voornamelijk degenen die de macht hebben gehad over het grootste deel van de samenleving -- niet sinds de laatste honderden jaren, maar gedurende duizenden jaren -- willen hun macht behouden. En om dat voor elkaar te krijgen moet er een reeks gebeurtenissen worden gecreëerd. Hetgeen ik je zojuist heb beschreven is waarschijnlijk het eerste deel.

Dus we krijgen deze oorlog, dan daarna... en ik kan je daarvoor geen tijdschema geven... komt er een geofysische gebeurtenis op Aarde, die op iedereen van invloed zal zijn.

Tegen die tijd hebben we allemaal een nucleaire en biologische oorlog achter de rug. Als dit  gebeurt, zal de wereldbevolking drastisch gereduceerd zijn. Wanneer deze geofysische gebeurtenis plaats vindt, wordt het aantal van degenen, die over waren, waarschijnlijk opnieuw gehalveerd. En degene die overleeft gaat bepalen wie de wereld met het restant van de bevolking naar het volgende tijdperk brengt.

We hebben het dus over een post-cataclysmisch tijdperk. Wie gaat de leiding nemen? Wie gaat de baas spelen? Daar gaat het allemaal over. En daarom zijn ze zo wanhopig, dat deze dingen gaan gebeuren binnen een vastgesteld tijdraam. Anders zijn ze verloren.

B:  Goed. Laat ik hier even de advocaat van de duivel spelen en vragen of u tegen mij wilt spreken vanuit uw gezichtspunt met een grote dosis diepgaande militaire ervaring en bekendheid met het militaire denken. Waarom is de oorlog en de installatie van het totalitaire bewind en de afmosfeer van angst enzovoort -- waarom is dat allemaal nodig, als er een grote geofysiche ramp gaat gebeuren, zoals u zegt, die de infrastructuur verder zal ontregelen, die resulteert in een grote hoeveelheid ongevallen, die resulteert in allerlei soorten noodgevallen in de hele wereld, aardbevingen, tsunami's, goedheid weet wat. Dat alleen al zou in de meeste landen en noodsituaties een militaire wet rechtvaardigen en diezelfde partijen zouden gemakkelijk kunnen rechtvaardigen, dat ze in die vormen van noodsituaties de macht naar zich toetrekken. Waarom is de oorlog een onderdeel van dit scenario? Ik begrijp dat niet.

W:  Ik denk dat je het moet zien vanuit een andere hoek. Na een ramp is er weinig meer over van de infrastructuur. En als er geen structuur is, betekent dat, dat er een nieuwe structuur in de plaats moet komen.

Een structuur moet zijn aangelegd voordat het gebeurt met enige vorm van zekerheid, dat het zal standhouden na hetgeen gaat komen -- dus dat het de dag erna weer op beide benen terecht komt, zodat ze aan de macht kunnen blijven op de manier, die voorheen werd genoten.

B:  Dus het is een rechtvaardiging voor de versterking van kritieke onderdelen van de infrastructuur, die in feite voor de ramp worden voorbereid en die in routinematige tijden van de burgers niet zo sterk zouden zijn. Is dit wat u zegt?

W:  Inderdaad. En ik ga een gebied in, waarover ik alleen subjectieve meningen kan geven, evenals ieder ander zou kunnen doen, maar het gevoel -- en dat is heel intuïtief -- zegt me, dat ze nu onderhand hun wet voor elkaar moeten hebben. Ze moeten hun machtsbases op de juiste plek hebben staan. En de enige manier waarop ze dat gaan doen is de omstandigheden creëren, waardoor het gebeurt, dat betekent een conflict.

En we kunnen helemaal teruggaan in de geschiedenis. Iedere oorlog heeft een doel bereikt. Afgezien van het lijden, het menselijk lijden dat plaats heeft, heeft het altijd een doel gediend. En het doel is altijd aan de zijde van de overwinnaar.

Dus we kijken tegen dit totalitaire regime aan, dat volgens mij sowieso al totalitair is. Ik bedoel, we hebben helemaal geen democratie. Niemand heeft iets te zeggen. Hierover is al een besluitvorming geweest boven en over iedereen heen.

Wij zijn niet van belang, als het ware. Wij zijn echt niet van belang. Zij zijn van belang en hun macht is van belang en dat is de enige manier waarop erover wordt gedacht. En ik geloof, wanneer je in het hoofd kon kijken van iemand die op die manier handelt, zou je begrijpen wat ze gaan doen en waarom ze het doen en waarom ze het eindspel onder controle willen houden en tot het einde aan de macht willen blijven, in tact, want deze geofysische ramp valt te overleven.

B:  Heeft u enige indicatie wanneer dit is? Dit impliceert in hetgeen u zegt, dat ze iets zien gebeuren in 2012. Is dit een 2012-gebeuren?

W:  Nee, dit centreert zich niet echt rond de 21ste december 2012. Ik weet niet wat er gaat gebeuren op 21 december 2012.

Ik heb het sterke vermoeden, dat het iets anders gaat worden, misschien iets moois voor iedereen. Ik weet het echt niet. Maar rond die tijd zullen we in een conflict zitten, dat zo lang duurt als het duurt. Maar dan spreken we over een paar jaar na 2012, wanneer deze geofysische gebeurtenis gaat plaats vinden. Ik heb uitgerekend dat het nog in mijn leven gebeurt.

B:  Goed. Laat ik dit even naar u terugkoppelen, deze stroom gebeurtenissen die u beschrijft: de nucleaire uitwisseling en de wapenstilstand, en dan het gebruik van biologische wapens... u zegt, dat dit resulteert in een dermate chaos in feite, dat het een generatie van de mensheid vraagt om dit allemaal weer op te bouwen. Gedurende die hele tijd, moet er een soort heftig totalitaire infrastructuur aanwezig zijn om de overhand te kunnen hebben op die onafgebroken noodtoestand en wederopbouw. En ergens in die periode komt dat grote geofysische gebeuren, maar ze moeten zo snel mogelijk zien te beginnen. Klop dat?

W:  Dat klopt. Dat is juist.

B:  Denkt u dat ze weten wanneer dit gaat gebeuren? Of denkt u, dat zij denken, dat het "een keer" gebeurt?

W:  Ja. Ik denk dat ze een goed idee hebben wanneer het gaat gebeuren. Ik weet niet wanneer dat is. Ik heb echter een heel sterk gevoel, dat het nog in mijn leven gebeurt, zeg binnen 20 jaar. Je zou dat waarschijnlijk kunnen terugbrengen -- tussen nu en tien jaar; tussen nu en vijf jaar.

B:  Hm.

W:  Weet je, ik weet het echt niet. Wist ik het maar. Ik zou dit graag willen weten, maar we zijn nu de periode binnengegaan, waarin dit geofysische gebeuren gaat plaats vinden. Als we de tijd in ogenschouw nemen, die is verstreken sinds de laatste keer, hetgeen ongeveer 11.500 jaar geleden plaats trof -- en het gebeurt iedere 11.500 jaar in een cyclisch model -- dan moet het nu onderhand weer gebeuren.

B:  Ja.

W:  In welke mate gaat het de wereld beïnvloeden, je kunt het alleen bevroeden. En ik ben er zeker van dat voor die gebeurtenis nu reeds plannen voor eventualiteiten zijn gemaakt, want ik geloof dat dit wijd en zijt bekend is binnen die kringen. Ze begrijpen goed wat er gaat gebeuren. Ze hebben zekerheid over hun kennis, dat het gaat gebeuren. Ze kunnen een tijdschaal hebben en het lijkt me, dat ze die hebben. Nogmaals, het is een van deze dingen -- het zou namelijk onbevattelijk zijn, als ze het niet wisten. Ik bedoel, ze laten hieraan de beste koppen van de wereld werken. Weet je wel? Ze weten er alles van, maar ik persoonlijk weet het niet.

B:  Werd hierover überhaupt in de bijeenkomst gesproken?

W:  Nee, er werd niet openlijk over gesproken. Laat ik eens samenvatten wat er op die bijeenkomst werd besproken.

Iran wordt aangevallen, mogelijk binnen 18 maanden. China komt Iran te hulp om zijn eigenbelang te beschermen. Kernwapens worden of door Iran ofwel door China gebruikt, waarbij Israël het eerste gebruikt provoceert. Grote delen van het Midden-Oosten worden plat gebombardeerd. Miljoenen zullen binnen een korte tijd sterven. En om een of andere reden is dit hier en ik kan je niet vertellen waarom: China dringt met geweld delen van Rusland binnen om de grenzen van de wapenstilstand verder te leggen. Daarna worden er biologische wapens tegen China ingezet. China krijgt "een verkoudheid".

En mijn eigen idee is, dat er sinds 50 jaar een soort kwaadaardig buitenaards bondgenootschap aan het werk is met de machthebbers van het VK en de VS en andere westerse mogendheden, inclusief Japan.

En nogmaals, als we het hebben over een kwaadaardig buitenaards bondgenootschap, heeft dat plaats in de context van zwarte projecten, waarin reeds gedurende een aanzienlijke tijd technologieën worden uitgewisseld. Dus daar bestaat betrokkenheid en die betrokkenheid kan ikzelf volledig verklaren.

En ik begrijp ook, dat er méér humanitaire en altruïstische buitenaardse entiteiten tegen deze tijdlijn inwerken en op de een of andere manier een wankel evenwicht in stand houden zonder zelf enige rechtstreekse interventie toe te passen. En nogmaals, ik kan dat niet helemaal uitleggen, maar het is een bepaald intuïtief gevoel, dat dit gaande is. Bovendien zijn er andere aspecten van mijn ervaring, die me tot deze uitspraak leiden -- maar dat is een ander verhaal.

Dus waarover we spreken is, dat de westerse machten naar een "volmaakte oorlog" zoeken -- en dat deden ze gedurende de hele 20ste eeuw tot vandaag de dag, want deze tijdlijn gaat ver terug. Dan spreken we van decennia en honderden jaren, waarin deze tijdlijn in gebruik is geweest.

En ik denk ook, dat het heel belangrijk is om de tijdlijn in verband te brengen met een andere referentie, die ik nu reeds diverse keren heb gehoord en die DE ANGELSAKSISCHE MISSIE wordt genoemd. Volgens mij is het belangrijk om dat eraan toe te voegen, omdat hierdoor bij een aantal mensen het kwartje valt, want ik geloof niet, dat dit eerder is genoemd.

B:  Ik heb die naam eerder gehoord. Ik wil hier niet afdwalen, maar de afkeer die ik hiertegen heb -- en die ik eigenlijk pas echt begin te begrijpen en die zo koelbloedig is naar ik opmaak uit hetgeen u zegt -- is de reden waarom het De Angelsaksische Missie wordt genoemd, omdat in principe het plan bestaat de Chinezen weg te vagen, zodat na de ramp en nadat de zaken weer zijn opgebouwd, de Angelsaksen in de positie zijn om alles op te bouwen en de nieuwe Aarde te erven zonder dat ze last hebben van anderen om zich heen. Klopt dat?

W:  Of dit juist is weet ik echt niet, maar ik ben het wel met je eens. Tenminste gedurende de 20ste eeuw en zelfs daarvoor al in de 19de en 18de eeuw is de wereldgeschiedenis voornamelijk vanuit het Westen en de noordelijke gebieden op de planeet bestuurd geweest. Anderen hebben het geprobeerd, maar hebben gefaald.

En het is veilig om te zeggen, dat de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog ontworpen oorlogen zijn geweest. Daarvan ben ik heel zeker. Ze werden gebruikt als springplank om te komen waar ze nu zijn. Iedere historicus kan je vertellen, dat, indien dat niet was gebeurd, dit niet zou zijn gebeurd. Dan hadden we geen Verenigde Naties gehad; dan hadden we geen Verenigde Staten van Amerika gehad, die in zo'n korte tijd een supermacht zijn geworden. Ze zijn binnen vier jaar van oorlog een supermacht geworden. En ze kwamen uit bij kernwapens.

Mensen, heb ik het gevoel, moeten dit overnemen in hun eigen persoonlijke agenda. Dat het Westen de overheersende macht in de wereld wordt, is al gebeurd.

B:  Als we erop terugkijken, kun je een soort lange-termijnstrategie zien, die zich over een aantal generaties heeft uitgespreid, zelfs al kon men in die tijd door de bomen het bos niet zien.

W: Dat is de aard van mensen -- echt waar. Weet je, we leven gewoon ons leven met ons gezin en aanverwanten en we doen ons best. Het gebeurt niet zo vaak, dat we ons hoofd boven het maaiveld uitsteken en eens goed rondkijken, wat er werkelijk gebeurt. Ik vrees, dat we daar niet zo goed in zijn.

Ikzelf ben er een goed voorbeeld van. Ik heb me met zoveel zaken ingelaten, dat ik met mijn hoofd op de grond liep en alleen doorging met hetgeen waarmee ik bezig was zonder acht te slaan op hetgeen om me heen gaande was, waarbij ik misschien wel onbewust onkende wat er gebeurde, totdat ik er echt iets over moest gaan zeggen.

B:  Ja. De persoonlijke ervaring, waarin u deelgenoot van deze gesprekken bent geworden, moet voor u heel moeilijk zijn geweest in de wetenschap, dat dit geen fantasie betrof, omdat u deze mensen erover hoorde spreken en erover hoorde lachen.

W:  Welnu, het was heel informeel. Ik bedoel, ze zaten er ontspannen over te praten.

Hoe kan ik de mensen waarover ik spreek beter beschrijven? De mensen waarover ik spreek oefenen macht uit. Ze boezemen angst in. Ze eisen gehoorzaamheid en, bij God, ze zorgen dat ze het krijgen! En op de manier, waarop ze spreken, dicteren ze de zogenaamd gekozen regeringen, die we in het parlement of in Washington, of in Berlijn, of in Parijs hebben zitten. Deze mensen oefenen een dergelijke vorm van macht uit. Wat kan ik er nog meer over zeggen?

Ik weet zeker, dat andere mensen deze types in hun leven zijn tegengekomen. Ze hebben geen greintje mededogen in hun lichaam. Ze stralen op geen enkele manier enige spirituele warmte uit. Ze zijn koel en ze calculeren. Om hier een algemeen bekend uitdrukking te gebruiken, "zelfs boter kan in hun mond niet smelten".

B:  Een heleboel mensen daar ginds speculeren, dat op bepaald niveau, misschien niet op het niveau van degenen met wie u de bijeenkomst had, maar dat op een bepaald niveau in deze regering-achter-de-schermen, die dit hele plan regisseert, een niet-menselijke intelligentie schuil gaat.

W:  Ja. En mijn perceptie is, dat deze intelligentie op een ongelofelijke wijze logisch werkt en totaal geen empathie kent, zonder enige liefde, zorg, begrip of mededogen. Ze zijn koud en berekenend en ze beschikken over een logica, die ver boven de norm ligt. Ze zijn daaraan voorbij -- het zijn uiterst intelligente mensen. Deze mensen kunnen antwoorden geven op zeer moeilijke kwesties zonder met hun ogen te knipperen. Dit zijn zeer, zeer slimme figuren, maar alleen slim in die zin, dat hun logica buitensporig is.

B:  Wat kunnen gewone mensen doen? Hoe moeten ze reageren? Hoe moeten ze denken? Heeft u persoonlijk een gevoel dat dit onvermijdelijk is? Denkt u, dat we op een of andere manier allemaal zijn verdoemd?

W:  Nee, volstrekt niet. Ik heb hierover dikwijls nagedacht, Bill, en dit is natuurlijk een persoonlijk gezichtspunt, namelijk dat we zullen doorzetten. Maar doorzetten van de ene persoon op de volgende betekent, dat we niet langer voor hen moeten werken. Het gaat erom daarmee te stoppen. We moeten niet gewelddadig tegen hen tekeer gaan, want dan zullen ze winnen. Ze zouden dat het liefste zien gebeuren, want dat geeft hen een excuus. Ze leven van angst en geweld -- de reactie op angst. Dat is voor hen als honing voor bijen. Dat zouden ze het liefste zien gebeuren.

Wat nodig is, is geweldloos verzet: eenvoudig niet langer het werk voor hen doen. Ik geef je een vergelijking, Bill. Er is een man, die door de geschiedenis is veronachtzaamd. Hij was een Fransman genaamd Jean Juarès. Het heeft me altijd verbaasd, waarom dit ongelofelijke figuur nooit de geschiedenisboeken heeft gehaald. In bepaalde kringen in Frankrijk is hij bekend, maar over het algemeen kent men hem niet.

Hij heeft de Eerste Wereldoorlog voorspeld. Hij wilde een Internationale Arbeidersbeweging, die zich niet langer zou onderwerpen aan de koninklijke families en de aristocratie. Als je iets over hem leest, kom je er vanzelf achter. Precies een paar maanden voor de uitbraak, toen de moord op Aartshertog Ferdinand in Servië plaats vond, werd Juarès in een Frans café vermoord. Ze hebben hem vermoord. Ze hebben hem neergeschoten en met hem verdween die beweging.

Vóór de Eerste Wereldoorlog zag hij het lijk al drijven. Hij zag dat de aristocratieën en de koninklijke families van Europa met elkaar in een grote strijd overhoop lagen. Hij wist dat Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk geïndustrialiseerde landen waren. Verder besefte hij, dat de volgende oorlog derhalve een industriële oorlog zou zijn, waarbij miljoenen mensen om het leven konden komen.

Hij heeft toen een beweging opgezet, die sommigen hebben aangezien als communistisch. Het was de Internationale Arbeidersbeweging, die niets met politiek had te maken. Zijn idee was, dat de gewone man niets zou doen, niet de oorlog zou ingaan, maar gewoon thuis zou blijven, zodat ze niet de oorlog kregen die ze hadden gewild.

Persoonlijk geloof ik, dat -- wanneer geweldloosheid wordt gebruikt en mensen zich beter bewust worden wat er aan de hand is -- deze mensen de macht die ze hebben heel, heel snel verliezen. Ze voeden zich met macht. Ze voeden zich met angst. Dus als je die elementen van hen wegneemt, zijn ze machteloos. Ze hebben ons nodig om te voor elkaar te krijgen wat ze willen. Ze kunnen dat niet zelf, hoewel ze in ieder geval verdomd gevaarlijk zijn, maar ze kunnen het niet allemaal in hun eentje klaren.

En dat zou mijn boodschap kunnen zijn, namelijk een beetje wakker worden, om je heen kijken wat er gebeurt, je hoofd boven het maaiveld uitsteken en zonder bang te zijn een keer diep adem te halen, rond te kijken, te zien wat er gaande is en je dan realiseren, O ja. Goed. Hier gaan we naartoe. Hier gaan we naartoe en ik kan er niet veel tegen doen. Maar dat kunnen ze wel!

Zoals ik heb gezegd, het gaat erom niet gewelddadig te worden. En als mensen in de positie zijn, dat deze figuren hen nodig hebben, moeten ze niet voor hen werken. Houd gewoon op voor hen te werken. Neem je arbeid van hen weg, want ze hebben de troepen nodig die dit werk moeten gaan verrichten. We hebben het niet alleen over mensen in het leger. We hebben het over iedere burger in alle bevolkingsgroepen in de hele wereld. Zeg gewoon, Nee, want dit zijn wij niet. Dit is niet wat we willen.

Het gaat erom die keuze te maken. Het klinkt belachelijk eenvoudig. Ik denk dat de uitvoering ervan zo simpel is en het ligt in onze macht als mensen, bewust levende wezens, die ademen, menselijke wezens, die hun mededogen met elkaar delen, om dat te doen. Want als we dat niet doen, zullen ze doorgaan en zullen ze hun eindspel verwezenlijken.

B:  Denkt u met uw militaire ervaring, dat er voldoende mensen in het leger zitten, die zeggen, Weet je wat? Ik heb hierop niet ingetekend. Ik ga dit niet doen. Of denkt u dat ze alle rechtvaardigingen, die er op dat moment worden aangeleverd, zullen accepteren?

W:  Nou, over het algemeen hebben we in het Westen geen oproepbare legers. Het zijn professionele legers, die zichzelf beroepen op hun professionaliteit. Ze beroepen zich op het handelen uit naam van de mensen, die de regering hebben gekozen, die hen op een taak afstuurt. Het is een vraag die moeilijk is te beantwoorden. En deze troepen zijn natuurlijk bijzonder goed getraind en geloven, ze geloven er heilig in, zoals ik ook deed, toen ik in het leger zat, dat ze hun werk doen om alle goede redenen die denkbaar zijn.

Als het voor de mensen in zulke professies duidelijk zou worden -- en dit is niet alleen het leger, maar ook hulpverleners, politie, iedereen die werkzaam is in de beveiligingsindustrie -- als er voldoende stemmen zouden opgaan, zou iedereen in het leger, die geen aanzienlijke rang heeft bereikt, die geen bijzonder belang heeft bij het spel, even snel wakker worden als al die anderen.

Maar het komt niet bij ze op, dat de westerse mogendheden professionele militaire diensten hebben en het is moeilijk om hen dat duidelijk te maken en om deze jongens en meisjes te laten weten, dat ze niet tegen de juiste mensen vechten.

B:  Zeker. Laat ik een andere vraag stellen. Was er een verwijzing naar "veilige of veiliger plekken"? Fysiek gesproken, bedoel ik.

W:  Nee. Helemaal niet.

B:  Niet dat het zuidelijk halfrond ok is en dat het noordelijk halfrond een probleem wordt? Niets daarover?

W:  Nee, niet in die bijeenkomst. Daarover werd niet gesproken.

B:  Goed. Dan wil ik u een andere vraag stellen en dat is een fascinerende kwestie om te bespreken onder mensen, die dit gebied kennen, een persoonlijke vraag. Waarom denkt u dat de goedaardige buitenaardsen -- en ik ben er zeker van dat ze bestaan -- waarom denkt u dat ze niet tussen beiden komen en zeggen, Goed, jongens, normaal gesproken bemoeien we ons er niet mee, maar dit hier wordt te erg en we laten dit niet gebeuren. Is dat mogelijk? Waarom houden ze zo'n afstand?

W:  Welnu, eerst dit. "Deze goedaardige buitenaardsen" -- eigenlijk houd ik er niet van om hen zo te noemen... Ik geloof dat deze mensen wij zijn en dat wij hen zijn.

B:  Ja.

W:  Ze zijn hier veel langer geweest, dan het regime dat op dit moment de macht heeft. Het huidige regime, dit bewind dat op macht is gebaseerd, die sommigen reptilianen hebben genoemd -- ik heb er helemaal geen moeite mee hen zo te noemen, omdat het precies is waar ze op lijken. Ze zijn volslagen koudbloedig. Zij zijn hier veel en veel langer geweest en zij zijn degenen, die de mensheid hebben gemaakt tot hetgeen we nu zijn.

Interventies? Volgens mij hebben ze erg hun best gedaan te bemiddelen. Maar we spreken hier over zeer spiritueel ontwikkelde wezens, want het menselijk ras is spiritueel hoog ontwikkeld -- misschien is dat de reden waarom we op deze planeet zo vaak terug komen.

Wat betreft de mensen die ons zijn en die wij zijn, zoals ik zei, zien tijd niet op dezelfde manier als wij hier in de fysieke wereld. Voor hen is 11.500 jaar in een oogwenk voorbij. Het was niets en ze weten al lang hoe het eindspel gaat verlopen. Zij geloven, evenals ikzelf denk, dat dit regime, dat op dit moment aan de macht is en dat een totale overheersing over de Aarde en alles dat erop zit wenst, niet gaan winnen. Nu is het hun tijd, maar aan hun tijd komt een eind.

B:  Waarop baseert u dat gevoel? Dit is heel belangrijk voor mensen die dit transcript lezen, want een aantal mensen zullen geschokt zijn en zich verdoofd voelen met de informatie die u heeft gepresenteerd. Ze zullen denken, Mijn God, we zitten echt in de boot hier.

W:  Ja, ik denk, dat dit het geval is, als je het bekijkt vanuit het zuiver fysieke gezichtspunt. Dat betekent niet dat we allemaal suïcidaal denken of zoiets. We willen allemaal leven; we koesteren allemaal ons leven; dat doet iedereen. We houden van het leven en we willen het ten volle ervaren op alle mogelijke manieren en op de beste manier, die ons ter beschikking staat.

Dit wordt ons nu verhinderd vanwege dat regime, dat gebaseerd is op angst; het gaat allemaal om angst. En onze grootste fysieke angst is angst voor de dood. Datgene wat het grootste deel uitmaakt van de macht, die ze over ons hebben, is deze vorm van angst, deze vrees, die ze kunnen verhogen en verlagen -- hetgeen ze voortdurend doen.

Ik kan me geen moment voor de geest halen, waarin dit niet is gebeurd, waarin deze angst niet naar buiten komt en waarin we erop reageren op de manier waarop we dat doen. Het lijkt volkomen natuurlijk. Maar wat gebeurt er, als we dat niet meer doen, als we ophouden dit te voelen en als we zeggen, Ach, het is alleen maar angst. Daar kunnen we overheen komen, dan pas boren we datgene aan, wat we werkelijk zijn.

Ik geloof niet, dat er al voldoende mensen zijn op dit moment, die weten wie ze zijn. Ze definiëren zichzelf op basis van hun eigen fysieke bestaan, hetgeen volkomen op angst is gebaseerd, en die angst is cyclisch, dus ze kunnen er eenvoudig niet uitkomen. Maar het is duidelijk, dat ze daaruit wel moeten zien weg te komen.

Persoonlijk geloof ik, dat er een verschuiving komt -- ik noem het een verschuiving, omdat dit hetgene is waarvan ik geloof, dat het gaat gebeuren. De aardkorst gaat zo'n 30 graden verschuiven, ongeveer 2.720 tot 3.200 kilometer naar het Zuiden. Dit gaat een geweldige omslag teweeg brengen en de gevolgen ervan gaan zullen een hele lange tijd voortduren. Maar het menselijk ras zal niet uitsterven. We zullen hier nog zijn. Het gaat erom wie we zijn op het eind van de rit -- daar denk ik aan. En wat dit regime betreft, zij denken daaraan. Dat is de reden waarom ze doen wat ze doen, omdat zij op het eind aan de macht willen zijn.

Welnu, als we het hebben over interventie, is dit het moment waarop er een interventie komt van de "goedaardige buitenaardsen". De mensen die echt ons zijn, dat is het moment waarop het kan gebeuren, maar ik weet het niet. Ik heb een sterk intuïtief gevoel dat het zal gebeuren, maar op dit moment hebben we een situatie die niet bevorderlijk is voor dat type interventie. Niet op dit moment.

Ze hebben niet het gevoel dat dit het juiste moment is. En in ieder geval is het fysieke leven slechts een zeer, zeer klein onderdeel van hetgeen we werkelijk zijn. Dus hoeveel belang hecht je daaraan, terwijl je weet, dat wanneer je van deze deur naar de volgende deur loopt, je sowieso weer thuis bent?

Dus daarmee alleen hoef je rekening te houden en ik ben er zeker van, dat er mensen daar zijn, die dit veel beter kunnen verwoorden, dan dat ik het nu doe. Ik kan dit alleen maar uitdrukken vanuit een zeer persoonlijk gezichtpunt. Ik voel intuïtief dat dit kan gebeuren. En ik zeg kan, omdat ik goed weet, dat ik er bij mezelf zeker van kan zijn, dat dit soort ding zal gebeuren. Maar het is alleen de pijn, waar we doorheen moeten om het punt te bereiken, waarop dit regime niet langer de macht heeft, die het nu heeft.

Als mensen wakker worden en zien wat er om hen heen gaande is en als ze het goed kunnen zien en ze verhogen hun bewustzijnsniveau, zoals ze nooit eerder hebben gedaan, zal alles heel snel op zijn plaats vallen. En als dit gebeurt, zal de macht die deze mensen hebben eenvoudig als een handdoek van hen afvallen, weet je wel, gewoon van hen afvallen, en dan moeten ze prijsgeven wie ze zijn.

B:  Dat is een zeer inspirerende gedachte. Denkt u persoonlijk dat... Laat ik een paar andere opties specificeren. Namelijk, dat de hele oorlog helemaal niet uitbreekt; dat het hele spel eenvoudig uit elkaar valt? Of, dat dit allemaal niet ná de oorlog uit elkaar valt, maar vóór het cataclysme? Of, dat dit allemaal uit elkaar valt ná het cataclysme en dat, laten we zeggen, de Zachtmoedigen de Aarde erven?

W:  Ja. Dit is een zeer goede vraag. Laten we twee dingen in ogenschouw nemen. Het eerste is louter vastbeslotenheid van dit regime, bij gebrek aan een beter woord, de loutere vastbeslotenheid, dat zij dit moeten klaar krijgen. Ze zijn wanhopig. Ze werken zich uit de naad om dit te laten gebeuren. Ze zetten de scenario's op, wat er wel en wat er niet gebeurt. Het is wreed; het is onafgebroken; er is geen adempauze. En zodra er wel een adempauze komt, ik bedoel, als mensen zich gaan ontspannen, komt er opeens iets anders naar voren binnen die greep van de angst, die ze hebben opgeroepen.

Dat is een gigantisch sterke macht die ze hebben, onwaarschijnlijk groot, en dat mag nooit worden onderschat. Het zijn het soort dingen, waarvan goede, eerlijke mensen door het lint gaan, waarvan mensen vroegtijdig in het graf belanden vanwege de stress en de vrees. Het gaat erom daarvan weg te komen en het aan te zien voor wat het is.

Als er genoeg mensen zijn, die het niveau van hun bewustzijn kunnen verhogen en eenvoudig zien wat er gebeurt, zal iedereen zijn hoofd oprichten. Volgens mij heb je maar één of twee mensen nodig, die hun hoofd oprichten en zeggen, Zo, het is duidelijk, en al die anderen komen er achteraan. Dan ga je ze in de hele wereld zien, in diverse landen, waar gewoon een nieuw gevoel ontstaat, een beter gevoel, dan wat we eerst hadden -- en dat heeft allemaal te maken met individuen, die zichzelf morele kracht geven door te erkennen wie ze werkelijk zijn.

En het is niets mystieks. Het is geen diepgaande cultus of iets in die geest. Het heeft erg weinig met religie te maken. Het gaat om de menselijke geest en het bewustzijn waarin we leven en dat we allemaal met elkaar delen. We weten dat het bewustzijn ongetwijfeld wordt gedeeld door iedereen van ons -- maar op dit moment wordt het onderdrukt. We moeten voorbij die onderdrukkende krachten zien te komen om ons te realiseren wie we zijn. Wanneer dat gebeurt, volgt alles elkaar van nature op -- en dat regime, zo gevaarlijk als het is, ik kan het niet vaak genoeg benadrukken: dit zijn verdomd gevaardlijke figuren, extreem gevaarlijk zelfs -- zal zijn macht verliezen.

B:  Dit heeft een zeer grote overeenkomst met hetgeen David Icke zegt. Het heeft een zeer grote overeenkomst met hetgeen Dr. Bill Deagle zegt, en waarover wij een aantal keer hebben gesproken.

W:  Ja.

B:  Dat er een verhoging van het bewustzijn op de planeet gaande is, maar dat ze wanhopig het deksel op de pan houden om hun eigen plannen vaart te geven, zodat ze de ijzeren vuist van de macht kunnen installeren. Dingen kunnen slechter worden, voordat ze beter worden, maar ze zullen uiteindelijk niet winnen, omdat het bewustzijn alle dwang en alle militaire macht en alle strategische planning, die ze kunnen installeren, transcendeert. Het is een kwestie van het collectieve bewustzijn dat blijft expanderen, zoals het lijkt te doen.

En dit interview, dat we hier doen, moet daarin een rol spelen. Want we gaan de mensen niet door het lint jagen, zodat ze zich allemaal met een noodrantsoen in bunkers gaan verstoppen. We willen eigenlijk zeggen, Kijk, het hoeft niet te gaan zoals nu, indien we zo groot kunnen zijn als we zijn, en zo dapper als we kunnen zijn, en zo sterk als we kunnen zijn, indien we ons realiseren wie we werkelijk zijn. En als genoeg van ons dat doen, zal het niet op die manier van stapel lopen.

W:  Dat klopt. Ik kom naar buiten en zeg precies hetzelfde. Ik besef dat ik niet iets zeg, dat uniek is, maar zoals jij aangeeft, het moet worden herhaald. Mensen moeten zich gewaar worden dat er hoop is en dat de zaken niet hoeven te gaan zoals ze gaan. Het had nooit zo hoeven gaan als het ging. Het kan veel en veel beter.

Het gaat erom over de angst heen te komen; mensen moeten die angst loslaten. We hoeven geen psychiater of psycholoog te zijn of zoiets, want die houden zich alleen met het verstand bezig. We hoeven geen religieus leider te zijn of een groot spiritueel denker om ons hiervan bewust te zijn, want het is allemaal aanwezig in onszelf. Het is aan ons inherent. Het is een kwestie om naar binnen te gaan en naar jezelf te kijken en je helemaal op je gemak te voelen met degene die je bent; en dan ga je weten wat er aan de hand is en dat het verkeerd is. En iedereen... het zal zich gewoon uitbreiden.

Zelfs degenen, die zijn geïndoctrineerd om tot dit regime van de angst te behoren, zullen niet in staat zijn deze inkeer te weerstaan, want als ze dat doen, weerstaan ze zichzelf en wie ze werkelijk zijn. Dit is iets prachtigs; dit is iets van het universum en waarover deze hele ervaring gaat. Het zal deze perioden, deze laatste perioden van zoveel duizenden jaren, laten zijn als... niet eens een slechte herinnering... gewoon zo van, Hm! Nou, we hebben ervan geleerd. Snap je? En we zorgen ervoor dat dit niet nog eens gebeurt. En dat deze soort figuren, die deze vormen van angst kunnen afdwingen, weet je wel, hier nimmer meer een machtsbasis krijgen.

Dus, ja, ik denk dat die dagen gaan komen en als het op tijd gebeurt -- en 'tijd' is een van die woorden, die je heel voorzichtig moet gebruiken, want dit regime is zeer gericht op tijd, waar het menselijk bewustzijn zich niet echt zoveel zorgen maakt over tijd, maar zij zeker wel vanwege de fysieke aard van de Aarde. Zij doet bepaalde dingen op gezette tijden. Weet je wel, wij hebben jaargetijden: voorjaar, zomer, herfst, winter. De verschuiving die gaat komen is net zoiets als een ander jaargetijde.

Wat er gaat gebeuren is een geofysische verandering; het is een ander jaargetijde, Een zeer bewuste mensheid zal hierdoor hoogst waarschijnlijk op dreef komen en er aan het andere eind heel goed weer kunnen uitkomen.

Ik weet dat je het had over veilige plekken, waar mensen kunnen heengaan. Ik weet het echt niet. Maar mijn persoonlijke opvatting is, dat ik weet waar ik zou moeten zijn, en waar ik zou moeten zijn is waar ik op dit moment ben. Of dat nu veilig is of niet, is immaterieel; dit is de plek waar ik op dit moment moet zijn en ik voel me er goed bij.

B:  Ja. Als mensen ons vragen waar ze naartoe moeten, spiegelen we die vraag altijd en wijzen erop, dat het antwoord voor ieder individu anders is en is gebaseerd op dingen die niemand anders dan zijzelf het beste kunnen weten.

Sommigen kunnen beter op hun plek blijven; sommigen kunnen beter gaan reizen, maar de reden daarvoor kan zijn, dat ze iemand moeten zien en iets op een andere lokatie moeten doen. Het hang echt van zoveel factoren af en niet alleen van de vraag, wat is objectief veilig en waar moeten we ons verstoppen? Het heeft meer te maken met, hoe kunnen we al onze vermogens die we hier en nu hebben het beste gebruiken om hier datgene te doen, wat we hier moeten doen? En dat is voor iedereen anders.

W:  Absoluut. Dat is waar. Ik denk, dat hoe beter mensen zich bewust worden, hoe verder de factor angst afneemt. Wij leven niet in die angst. Dus hetgeen mensen voorheen vreesden, hoeft voor die persoon of voor die groep mensen geen angst meer in te boezemen.

Dat wil niet zeggen, dat er geen zorgen meer zijn, dat er geen pijn meer is, of dat soort zaken; natuurlijk zullen die er zijn. Maar daar bovenop zijn de angsten, die we op dit moment ervaren, de fysieke angsten van onzekerheden en de onvoorspelbare aard der dingen, verdwenen -- ze zullen gewoon wegvallen. Wat over blijft zijn de mensen die we zijn en ik denk dat het menselijk ras als geheel verdomd wonderbaarlijk is.

B:  Ja. Dat is iets prachtigs voor de mensen om bij zich te houden, iets dat we dikwijls hebben gezegd. Er bestaat een mooie film. Een film van Jeff Bridges uit 1984 getiteld Starman. De sterrenmens is een buitenaardse bezoeker, die hier is met vreedzame bedoelingen en die probeert het menselijk ras te begrijpen, want hij is verwikkeld in een vreemde situatie en hij probeert naar huis terug te keren.

Tegen het eind van de film zegt hij, Weet je wat ik zo mooi vind aan jullie soort? Jullie zijn op jullie best, wanneer de dingen op hun slechtst zijn.

Die zin ben ik nooit vergeten. Het heeft te maken met het feit, dat datgene, wat zo geweldig is in het menselijk ras, het vermogen is om problemen te transcenderen en diep in zichzelf te reiken om het allerbest eruit te halen in de meest vreselijke situaties. En natuurlijk zijn in het leger die soort situaties bijna een traditie, waar mensen zich onder extreme druk met een ongelofelijke heldenmoed gedragen. Die reactie op druk van buitenaf maakt ons zo wonderbaarlijk.

W:  Ja, in het leger valt het meer op, omdat het naar buiten toe wordt gerapporteerd. Het menselijk bewustzijn en de manier waarop we deze fysieke wereld doorstaan is uitermate veerkrachtig. Een goed punt om in overweging te nemen is, dat we soms wel eens denken dat we in het ethische denken met betrekking tot sommige dingen op een dood spoor zijn aangeland, maar dat is niet echt het geval. Dingen kunnen eenvoudig verschillen van de ene persoon op de andere, waarvan ik denk, dat dit nog een andere wonderbaarlijke eigenschap is, omdat het conversaties voor altijd kan blijven voeden, en dat is fantastisch. De dialoog die we hebben, helpt ons onszelf zoveel beter te begrijpen.

Maar het overstijgt de impasse, volgens mij. Het gaat eraan voorbij. Het gaat uit boven hetgeen we kennen als ethisch juist, enzovoort. Het brengt het op een ander niveau, wanneer deze dingen gebeuren, wanneer onze veerkracht wordt getest in deze extreme omstandigheden. We zijn allemaal in staat tot wonderbaarlijke dingen en het ziet ernaar uit, heel waarschijnlijk, dat we op het punt staan, waarop deze veerkracht tot in extremo wordt getest.

Ik ga opnieuw benadrukken, dat we tegen zeer gevaarlijke figuren spelen, extreem gevaarlijke figuren, onwaarschijnlijk machtige figuren. En ik weet uit eigen ervaring, dat niet veel mensen deze ervaring uit eerste hand hebben met dat soort macht en hoe het wordt uitgeoefend en hoe het je persoonlijkheid aantast... het kan je heel, heel ziek maken, zo ziek zelfs, dat je bezwijkt. Of je sluit je bij hen aan, je wordt onderdanig en je wordt een vleier bij alles dat ze je willen laten doen, want de mensen die voor hen werken en doen wat ze willen -- en dat is een groot aantal -- zijn ongelofelijk gehoorzaam en onwaarschijnlijk slaafs. Ze zijn totaal niet wat je "vrije geesten" noemt. Weet je, ze zijn erin geluist, ze zijn er door hen ingeluist.

Misschien is dat iets, waarvan mensen zich bewust moeten gaan worden, van het soort macht dat ze op dit moment hebben en ik denkt niet dat dit helemaal wordt bevat. Mensen proberen tussen de regels door uit te vinden wat er aan de hand is en krijgen flarden informatie en die flarden gaan zeer, zeer belangrijk worden.

Maar als je hen op een of andere manier tegenwerkt, kan het heel rampzalig met je afkopen. Ik heb die ervaring gehad en ik denk vele, vele mensen met mij. Dus dit is misschien de reden waarom we exact moeten vertellen wie ze zijn, we moeten onszelf aankondigen en er niet bang voor zijn. Vanweg die angst... dat is de hele basis van alles wat nog steeds bestaat.

B:  Toen we eer paar dagen geleden een gesprek hadden, spraken we over het feit dat deze mensen enorm arrogant zijn, hetgeen u uit eerste hand hebt ervaren en dat George Green beschreef, toen we hem voor het eerst ruim anderhalf jaar geleden ontmoetten. Toen zei hij, Ze denken dat ze al hebben gewonnen. Ze maken zich nergens meer zorgen over. Ze proberen niet eens meer de alternatieve media tot zwijgen te brengen. Niet echt, weet je wel. Het maakt geen verschil meer. Welk verschil maken die paar stemmen nou uit? Het plan zal toch ten uitvoer worden gelegd. Het maakt totaal niets meer uit, denken ze, wat u en ik zeggen.

W:  Ik ben het eens met hetgeen George Green zei. Hij heeft een beter beeld neergezet, dan ik het kon doen, omdat dit precies is wat het is. Ze zijn onwaarschijnlijk arrogant. Afgezien van die andere eigenschappen die ze hebben, is daar die arrogantie. Die is gewoon te snijden. Ja. En ze voelen zich erg op hun gemak met hetgeen ze aan het doen zijn, geheel zelfgenoegzaam. Ze lopen niet stiekem te zijn en sluipen niet rond. Ik bedoel, deze mensen gedragen zich heel openlijk en een paar van hen zijn publieke figuren.

B:  Goed. Welnu, is er iets dat we hebben vergeten? Is er iets dat u wilde zeggen, waarvoor u de kans niet kreeg om er op in te gaan? Wilt u nog iets toevoegen, dat ik u niet eens heb gevraagd?

W:  Er is toch nog zo'n verhaal te vertellen, volgens mij, want ik besef goed, dat mensen een behoorlijk niveau van geloofwaardigheid willen zien van hetgeen ik je heb verteld en ik geloof dat dit altijd een probleem is. Alles wat ik ervan kan zeggen is, dat ik van deze tijdlijn bewust ben sinds de vroege jaren '70, toen ik te jong was om te begrijpen wat het toen was. Het scheen me eigenlijk wel iets heel opwindends te zijn, dat gaande was, en dat was de eerste keer dat ik ooit hoorde van het bestaan van de "Angelsaksische Missie".

En details van hetgeen ik weet -- als ik namen in het bijzonder zou noemen en wat er werd gezegd en waar ik op dat moment was, zou de Wet Officiële Staatsgeheimen kunnen  compromitteren, waaronder ik nog steeds in een aantal aspecten resorteer. Ik spreek over militairen. Als het gaat over een burgeromgeving, dan doe ik dat niet; dan ben ik blij dat ik erover kan spreken.

Ik zou willen, dat er een manier was waarop ik andere gebeurtenissen kon beschrijven, waarvan je je bewust bent, en dat op een manier doen, waarop mensen me veel beter kunnen begrijpen, dan ik hier heb uitgelegd. Dan weten ze precies waar ik vandaan kom, waar ik ben geweest en wat ik heb meegemaakt. Ik heb het gevoel, dat mensen dan veel beter zouden kunnen rationaliseren wat er is gezegd.

Maar ik heb het gevoel, dat hetgeen tot nu toe is gezegd, voor de mensen voldoende is. En als ze dat willen, kunnen ze zelf een kijkje nemen en een paar stenen omkeren. En als er iets van betekenis uitkomt, dat andere mensen kunnen bevestigen, dat zou geweldig zijn. Dat zou goed zijn, want bewijs... Weet je, ik weet dat het zo cruciaal is om deze dingen te doen, maar er is op zichzelf geen bewijsmateriaal. Er is maar één persoon die iets rapporteert, dat vijf jaar geleden is gebeurd in principe, maar er hangt een veel, veel groter verhaal omheen, waarvan je je bewust bent, en we moeten buitengewoon voorzichtig zijn wat we ermee doen.

B:  Er zijn natuurlijk veel mensen, die wel degelijk toegang hebben tot dezelfde informatie als u heeft. Dit weten duizenden mensen in financiën en defensie en in de politiek. Het is wijd en zijt bekend. Het is maar een heel klein deel van de wereldbevolking, maar het is toch heel wijd bekend.

W:  Ja, absoluut.

B:  En iets dat we altijd hebben aangemoedigd -- en we zegeen het hier nogmaals -- is dat we iedereen aanmoedigen, die uit eerste hand of zelfs uit tweede hand enig aspect hiervan heeft ervaren, naar voren te treden in de wetenschap dat er veiligheid heerst in aantallen. Weet, dat hoe meer mensen, die uit de band springen en de moed hebben zich uit te spreken, hoe meer wordt gehoord en des te meer wordt begrepen, waardoor de hele zaak geleidelijk een sneeuwbaleffect krijgt. De sneeuwbal is aan het rollen. Hij is nog klein, maar hij is aan het rollen.

W:  Oh, dat is zo. Dat is zo. Er komt een tijd, dat er namen worden genoemd, zodra er voldoende publieke draagkracht is. En we zullen antwoorden van deze mensen eisen.

Dus zodra van de boom van het bewijs voldoende vruchten vallen, kunnen deze mensen op de juiste wijze aan de tand worden gevoeld en dan gaan we een heel ander verhaal zien, weet je wel, voorkomend uit het ene verhaal dat mensen zoals ik je geven. Het zal veel reëler worden, veel reëler. We krijgen dat voor elkaar. We kunnen mensen op de proef stellen.

B:  Goed. Heel goed. Dit is zeer, zeer belangrijk. Ik wil afsluten door te zeggen, dank voor uw moed and dank voor uw geest.

W:  Jij ook heel erg bedankt, Bill.

Klik hier voor de videopresentatie

__________________________

Steun Project Camelot - geef een donatie: Donations are not tax deductible for U.S. citizens. Hartelijk dank voor uw hulp. Uw ruimhartigheid stelt ons in staat met dit werk door te gaan.	Bill Ryan en Kerry Cassidy kerry@projectcamelot.org bill@projectcamelot.org